Bipolar olabilir miyim ?

Merhaba , iyi günler . Ben Esra . 18 yaşındayım. Şimdiye kadar çok zor şeyler yaşadım . Kısaca şöyle söyleyebilirim sanırım : Lösemi , aile içi fiziksel ve duygusal şiddet , okb ve anksiyete bozukluğu olduğundan şüphelendiğim bir takım psikolojik rahatsızlıklar - psikoloğa gitmeme ailem izin vermemişti . O dönem çocuktum . Neyim olduğunu bilmiyordum . Ama şimdi tahmin edebiliyorum . - cinsel istismar , uyku bozuklukları , maddi zorluklar (...) ve şimdiyse bipolar olduğumdan şüpheleniyorum . Öyle ilgi isteme yahut mızmızlanma felan değil bu . Bu soruyu son 2 aydır kendime ciddi olarak soruyorum çünkü bipolar tedavisi görmekte olan eski bir arkadaşım telefonda ona yaşadıgım ve rahatsız olduğum şeylerden uzun uzadıya bahsettiğimde benim de kendisi gibi çok yüksek olasılıkla bipolar olabileceğimi ve geciktirmeden psikoloğa görünmem gerektigini söyledi . Ki ben daha önceden , 2 yıl öncesinde de bundan şüpheleniyordum . Bu rahatsızlığa dair çok az bilgim varken acaba , diyordum ama şimdi ya gerçekten diyorum çünkü hissedebiliyorum sanırım . Ama tam olarak emin değilim . İşte konuyu bağlayacağım yer tam olarak burası .. Ben hicbir şeyden emin değilim . Ağlarken bile acaba ya aslında mutluysam diye düşünüyorum . Bir tanıdığım vefat ediyor mesela ağlıyorum ben de herkes gibi . Ama içimden bir ses ya aslında rol yapıyorsan diyor . Belki de kötü biriyimdir . Durup dururken sinirlenmelerim de ondandır ? İnsanın benim kadar çabuk ve saçma bir sebep yüzünden bu kadar öfkelenmesi normal midir ? Ve sonra saçma sapan şeyler yüzünden gizlice ağlamaya başlaması ... Bazen kendimi ölümü düşünürken , ölmek isterken buluyorum . Ama bazense hiç ölmek istemiyorum . Bazen dünyanın en zeki insanıyım ve hatta nobel bile alabilirim günün birinde ama bazense aptalın önde gideniyim ... Kendimi çok sık suçluyorum geçmişim yüzünden . Nefret ediyorum çoğu zaman kendimden . Aynaya bakasım gelmiyor . Ama bazen ... Bazense kainat güzeliymişim gibi hissediyorum . Yürüyüşüm bile değişiyor . Ve son olarak , geçen gün bir ses halüsinasyonu duydum sanırım . Evin içinde anneme seslendim ve annemden cevap geldi . Annem yatak odasında sanıp oraya gittim ama orada yoktu . O esnada kapı çaldı ve ben kendi kendime gelenin kim olduğunu sorguladım sesli bir şekilde . Annem , baban , dedi . Kapıyı açtım . Ve annem karşımdaydı . Gezmeye gitmek için dışarı çıkmıştı ve evde unuttuğu bir seyi almak için kapıyı çalmıştı . Yani benimle konusan annem değildi . Çünkü bu imkansız . Ama o ses anneme aitti . Ya gerçekten halüsinasyon görmeye başlıyorsam ? Bu aksam sinemaya gittik . Ve ben filmin bir sahnesinde oyunculardan birinin gözlerinin bembeyaz olduğunu gördüm kısa bir süreliğine . Ama bunu benden başka kimse fark etmemiş , sordum . Kimse görmemiş ... Ve biliyor musunuz , kendime sus demekten yoruldum . Öyle sebepsizce sesli bir şekilde sus diyorum kendime sık sık . Geçmişe dair bir takım üzücü ve utanç verici anlar geliyor aklıma ve ben suus suus diye tekrarlıyorum kendime . Sanki düşüncelerimi susturabilecekmişim gibi ... Siz ne düşünüyorsunuz bu konuda ? Lütfen son derece dürüst olun . Daha anlatamadığım çok şey var . Fakat bu yazdıklarım ne düşündürüyor size ? Ne yapmalıyım ?