Kafamdaki düşünceler

Merhaba. Ben 18 yaşında üniversite öğrencisiyim hazırlık okuyorum. Umarım okulum bittiğinde sizler gibi Psikolog olacağım :). Benim yaklaşık üç senedir devamlı bir şekilde kafamdan çıkmayan takıntılarım, sorunlarım oluyor. Aşırı düşünüyorum. Hiçbir zaman kafam boş kalmıyor. Aşırı düşündüğüm için çok fazla ağladığım kendimden baktığım zamanlar olmuştur. Yaklaşık bir sene dine çok fazla takmıştım hem de sınav senemde. Sabahtan akşama kadar sadece oturup düşündüğüm zamanlarım olurdu. Kendimi hep çok yalnız hissederdim. Her gün ağlar dışarı çıkmak istemezdim. 11 yaşımdayken dedem bizi terk edip başka bir hayat yaşamayı tercih etti. Onun eksikliğini çok yaşadığımı düşünürüm. O yaşımdayken hem annemi hem anneannemi taşımıştım. Kendi duygularımı yaşamaya kendime fırsat vermemiştim. Liseye başladığımdan beri hep bir şeylere taktım. Arkadaşlıklara, aşk ilişkilerine, herhangi birine. Kafam hiçbir zaman düşünmeden takmadan durmuyor. Dini konulardan yaklaşık 5 aydır uzaklaştım. Ancak şimdi de sevgilime takıyorum. O bana her yazmadığı beni her aramadığı zaman soruna düşüyorum. Her tartışmamızda kendimi sürekli suçluyorum. Kendime sevgimi veremiyorum. Sürekli ben şöyleyim ben böyleyim diyorum. Ona da hiç rahat vermiyorum. Tek seferde oturup yalnız kaldığım her zaman beynimden onlarca şey geçiyor. Hatta yalnız kalmama bile gerek kalmıyor bazen. Aynı anda eskiden mezarlıktaki bir anım geliyor ardından dedem geliyor ardından çok alakasız babamın işi geliyor hiç dert olmayan şeyler bile aklımdan çıkmıyor. Aşırı düşüncelerimi durduramıyorum. Sürekli bunalım ve mutsuz bir ruh halindeyim sürekli ağlıyorum ve bu üç senedir böyle sürüp gidiyor. Erkek arkadaşım 7 aydır hayatımda. O geldiğinde bunlar oldukça azalmıştı ancak son aylarda ona da çok sarmamla beraber bunlar yeniden geldi. Hiçbir şekilde kendime rahatlık fırsatı vermiyorum. Kafamı hiçbir zaman boşaltamıyorum. Hobi de edindim hiçbir şey bunu geçirmiyor. Tüm gün sadece oturup düşündüğüm zamanlar çok oluyor. Kendimde boğuluyorum. Yetmiyor partnerimi de boğmaya başlıyorum. Ne yapmam gerekiyor hiç bilmiyorum. Gerçekten kendimde boğuluyorum. Sizleri de bu kadar çok cümleyle yordum kusura bakmayın. Şimdiden çok teşekkür ederim.