İlişkiler

Des - NaN saniye önce
Merhabalar, Çocukluk dönemimde ilgisiz büyüdüm. Ailenin 3.kızıydım babam kız olduğum için beni kabullenememiş. Çoğunlukla çocukluğumda babam yoktu annemde bizi yetiştirirken maddi imkansızlıklardan dolayı hep zorlanmış. Kız olduğum için doğduğumda boşanma konusuda geçmiş genelde ihmal edilmiş sessiz sakin bir çocuktum. Boyum yaşıtlarıma göre çok kısa olduğu için hep alay edilen biriydim aynı zamanda uzun süre benimde kendimi kabullenmem zor oldu. Genellikle insanlar çocukluğunu özler ama bende özlem hiç yok yaş aldıkça hayat standardım mutluluğumda artıyor. Ergenlik dönemimde ise bir ilişkim oldu ailemin değer yargılarından hareketle sürdürdüm ilişkimi "bir kızın bir ilişkisi olmalıydı o zaman ki değer yargılarıma göre" bağımlı kişilik bozukluğuna dair tüm özellikler vardı bende güvensiz bir şekilde ayrılmaktan çok korkacak şekilde bağlıydım. Ters çaba kuralı ki korktuğumun çok daha kötüsünü yaşayarak atlattım. Travma yarattı bu durum bende. İlişkide olduğum kişi maddi manevi beni kullanıyor alay ediyor hakaret ediyor aldatıyordu. Ayrılmam gerektiğinin farkındaydm yapamıyordum bir kere denediğim için yine ne tuhaf ki "bir kız ayrılamaz" diyerek benden intikam aldı. 3 yıl boyunca hiç bir erkekle değil sevgili olmak konusmak bile istemedim. Sonra yavas yavas dememeye calıstım ama hiç bir zaman ilişki için de olamadım sanki sürdürmek için sürdürüyordum sankii. Tutarlı davranıslarmda yoktu ailemin öğrettiği değer yargıları doğru sandıgım seyler ve mantıgım arasında gelgitlerden dolayı sürdüremiyor yada sık sık ayrılmaya calısıyordum bir nevi bunu terkedilmekten de korktugum için yapıyordum. Kendimde bir cok seyi değiştirdim 5 6 yıldır yalnızlık dan cok keyif alıyorum eksik gördüğüm yanlarımı geliştirmeye calıstım. O ilk ilişkim üzerinden 10 küsür sene gecti ama hala iç sesim bana o kişinin söylediği sözleri söylüyor beni aldattıgı kişi ile kıyaslayıp "sen onun tırnağı olamazsın" yada "benm için onu hem kullanıyorum hemde parasını yiyorum" gibi cümleler aklıma geliyor hala bunlarla nasıl başedebilirim? Bunları kendime söylemem bende neleri değiştirir? Bağımlı kişilik bozukluğu sonrası uzun süre yalnız kalma cok secici olma duygulara mantık müsaade ettikçe yer verme doğru bir aşamamıdır? Yakın süreçte ilişkim oldu uzak mesafe sadece 10 ay konusarak hatta adı bile konmamıs bir ilişki yaşadım iyice emin olmak tanımak benm için cok önemli ama karsımdaki kişi bağ kurmaya hazır değildi istemediğinde anlayısla yaklastm ama arka planda net bir şekilde bitirdim oda sasırdı buna. Yanımda olmk istemeyen için çaba sarf etmek istemiyorum sürecim hakkında bilgi almak istiyorum çok teşekkür ederim
Silinmiş UZMAN
Uzmanın Cevabı: Merhaba, Öncelikle hikayenizi bu kadar net anlatmanız,olaylar arasında kurduğunuz bağlantılar, henüz biz doğmadan ailemizin bizimle ilgili beklentilerinin,bize yüklediklerinin ve 3 ebeveynimizin(annemiz,babamız ve ikisi arasındaki ilişki)bizim 'Şema'larımızın nasıl oluştuğunu özetler nitelikte olmuş,Ve belki de farkında olmayarak toplumumuzda 'evlat'algısının nasıl oluştuğundan tutun 3.ebeveynmizin bizim ikili ilişkilerimizi nasıl yönettiğine dair güzel bir farkındalık oluşturur nitelikteki paylaşımınız bana kalırsa çok değerli.Son sözünüzün manidarlığından yola çıkarak şunu söyleyebilirim bu bahsettiğiniz durum ne tesadüfen oluştu ne de bir anda bu sebeple buradan size yazacağım her detay yetersiz kalacaktır.Yılların biriktirdikleri ile bugün kendinizi bağımlı ve kurban modunda hissetmeniz değişime karşın çok güçlü bir direnç göstermenize neden oluyor ***** seanslarımızda bilgilendirme yapmaktan ziyade farkındalık üzerinde çalışırız.Bireysel farklılıklar ve öznellik benim çalışmalarımda çok dikkat ettiğim bir husus olduğu için dilerseniz görüşmelerimize devam ederek süreci daha sağlıklı yönetmeyi başarabiliriz.SEVGİYLE KALIN.
Silinmiş UZMAN
Silinmiş UZMAN