Sevgilimle görüşmüyoruz.

Merhaba, 3,5 yıllık bir ilişkim var şu aralar gayet de iyi ve normaliz ama bizim buluşmalarımız hep problemli şekilde oluyordu. Hep benim çabam, hep benim uğraşım, hep benim isteğim üzerine zorla oluyordu bazen bu duruma tepki gösteriyordum kavga ediyorduk, tartışıyorduk asla özür vs. dilemiyordu ama bu tarz tartışmalardan sonra 1-2 kez kendisi de buluşma teklif ediyordu ama tabii sonra yine buluşma teklif etmeyi kesiyordu, benim tekliflerimi de ya direkt reddediyor ya da bir bahane bulup reddediyordu. En son işleri çok yoğundu, bir ay kadar bir yoğunluk yaşadı ve bu yoğunluğunda hiç üstüne gelmedim bir kez bile buluşalım demedim, bana hep işlerinin çok yoğun olduğunu yorgunluktan ölüp bittiğini vs anlatıyordu hatta o kadar bitik haldeydi ki fiziksel yorgunluğu kadar zihinsel yorgunluğu da bir hayli fazlaydı ruh gibi olmuştu resmen benimle doğru düzgün konuşmuyor (mesaj), hiç neşesi keyfi yok hiç enerjisi yoktu ama aramızda bir sorun da yoktu sadece kendi içinde yaşadığı bir durumdu benimle bir alakası yoktu (öyle diyordu). Velhasıl kelam ben bu yorgun ve yorucu günlerinde de hiç üstüne gitmedim son derece anlayışlı oldum ne buluşalım dedim ne de herhangi bir şekilde tavır trip yaptım. Bu yoğun iş günlerinde benimle bir kez bile görüşmezken arkadaşıyla birkaç kez görüştüğü oldu yine ses çıkarmadım yine bir şey demedim, sabret dedim kendi kendime yoğunluğu bitince sana da söyler ne de olsa sen arkadaşı kadar yakın oturmuyorsun ona (evlerimizin mesafesi 25-30 km) ama sonra yoğunluğu da bitti erkek arkadaşım ben onu bildim bileli hep yorgun, hiç enerjik olduğunu bilmem ama yine de bu yoğunluğu bitince heh tamam dedim artık buluşalım der ama yoğunluğu biteli de bir ay oldu ve bir kez olsun demedi... Ve yine arkadaşıyla, arkadaşlarıyla arada bir görüşüyor. Muhtemelen buluşma konusunda benimle de inatlaşıyor olabilir çünkü burnu düşse eğilip de yerden almayacak bir ruh haline büründü uzun zamandır ama ben de ona artık buluşalım vs asla demek istemiyorum çünkü artık zoruma gidiyor böyle yapması... Yine diyorum aramız teorik olarak iyi, bir sorun yok normaliz ama böyle bir normal olur mu onu da bilmiyorum... Ayrıca benim her zaman ama her zaman ama her zaman en en en en en en ufak bir hatamı bile o kadar büyütüyor o kadar devasa bi hale getiriyor ki kendi içinde tabii bana da yansıtıyor hatalarımı normale dönsek bile biliyorum ki asla affetmiyor hep içinde tutuyor ve içinde tuttuğu şeyi de büyütüp büyütüp büyütüp haftalar aylar sonra bir şekilde önüme sunuyor... Bunlardan dolayı bana olan ilgisinin de epey azaldığını düşünüyorum yani şöyle bana ilgisinin azaldığı %100 gerçek, sebebinin bu olduğunu düşünüyorum. Her hatamda -ki inanın çoğuna hata bile demez normal insanlar öyle söyleyeyim- defalarca kez özür dileyip hep kendimi affettirmeye çalışıyorum, hep uğraşıyorum hep didiniyorum ama dediğim gibi beni affetse de muhakkak affettiği şeyleri bir gün önüme sunuyor. Ben haklı olduğum bir konuda bile muhakkak özür dilerken buluyorum kendimi, haklılığımı bile savunamıyorum... O kadar dolu ki içim belki konudan konuya atlıyorum ama ilgi konusuna geleceğim tekrardan, dediğim gibi bana ilgisi epey azaldı hatta geçenlerde tatlı ve güzel bir şekilde "benimle ilgilensene" tarzı bir şey söyledim bunu inanılmaz ciddi bi mesele haline getirdi yani kavga etmedik ama "kadınların şu ilgi merakını da asla anlayamıyorum çok saçma geliyor hem ben sana ne kadar çok ilgi gösterirsem sen hep daha fazlasını daha fazlasını isteyeceksin, bu ilgi seni çok doyumsuz yapacak o yüzden ben sana %60lık bir ilgi gösteriyorum sadece" tarzı cümleler kurdu. Bunu da unutamıyorum... Bir insan "sevgilisine" ilgi yüzdesi koyar mı... İlgi sınırı koyar mı... İlgi gösterirsem kesin daha fazlasını ister diye endişe eder mi?.. Oysaki ben ömrümü ona ilgili olmaya adayabilirim çünkü sevgi böyle bir şey bence sevginin sınırı limiti nasıl olabilir ki sevginin ilginin kotası nasıl olabilir ki? Ben ne yapacağımı gerçekten bilmiyorum... Beni sevdiğini biliyorum birkaç kez ayrılmaya çalıştı ama yine kendisi ayrılamadı benden, yine kendisi vazgeçemedi ama böyle bir ilişki de bana hiç doğru gelmiyor. Sayesinde artık benim de onunla buluşasım gelmiyor. Artık ya bir gün buluşalım derse endişesi yaşamaya başladım, çünkü o kadar gitmek istemiyorum ki yanına... Ama onu seviyorum ve ondan kopamıyorum, onsuz bir hayat da düşünemiyorum. Ne yapacağım gerçekten hiç bilmiyorum...