Öncelikle merhabalar. Benim so

Öncelikle merhabalar. Benim sorunum kendimi çok fazla yargılamam. Her hareketimi, her sözümü, her düşüncemi yargılıyorum. Sanki bedenimde iki kişi var da biri sürekli diğerini eleştiriyor. Kendi kendime konuşmalarım çok fazla sürekli düşüncelerle boğuşuyorum. Geçmişte yaşadığım şiddet olayları, ailemin psikolojik baskısı vs var fakat bunlar aşırı boyutta değildi yani aşabildiğimi sanıyordum.. Ama dışarıdan asla böyle bir insan olduğum bilinmiyor kendimi istemsizce gizliyorum asla duygularımı yansıtmıyorum bu elimde değil. Birkaç yıl sonra avukat olacağım ve mesleğim icabı özgüvenli, girişken olmam gerek. Fakat kendimi asla özgüvenli hissetmiyorum hep eksik biriyim gibi. Hiç sevgilim olmadı çünkü sevilecek biri gibi hissetmiyorum. Bana yaklaşan birini hemen itiyorum çünkü kendimi değer vermeye layık hissetmiyorum sanki hep itici biriymișim gibi hissediyorum. En acısı da benim için, bu duygularımı kimsenin bilmemesi, dışarıdan muhteşem görünmem. Geniş bir arkadaş çevrem var fakat içimde çok büyük bir yalnızlık var. Sanki yüzüme maskemi takıp dışarı çıkıyorum gibi hissediyorum bu ben değilim. Nefes alamıyorum artık ben anormal bir insan mıyım? Neden normal değilim neden herkes gibi doğal olamıyorum? Herkesin derdine deva oluyorum ama kendim hep eksiğim. Herkes beni kusursuz görüyor fakat ben aslında öyle değilim kimse de gerçeği görmüyor. Biri de demiyor ki kendini nasıl hissediyorsun. Çünkü yansıtmıyorum istesem de yapamıyorum ucundan başlasam anlatmaya yarısında konuyu kapatıyorum dilim dönmüyor.. Neyse çok uzattım. İçimde tutamıyorum artık ben iyileşmek istiyorum ama ne yapacağım bilmiyorum.