Psikoterapiler Ve Psikoterapistler Hakkında Doğru Bilinen Yanlışlar Neler olabilir?

Psikoterapistler tamamen suskundur.

Psikoterapilerde genelde terapisttin suskun olduğu danışmaya gelenin sürekli konuştuğu bir ortam beklenir. Belki ilk seanslarda bu böyle olabilir ama ilerleyen süreçte hem seans içinde hem seanslar ilerledikçe terapistinizde en az sizin kadar seansta söz alır. Hatta terapisttin en önemli görevlerinden biri seans sırasında zaman yönetimidir. İstisnalar olmakla beraber konuşma açısında seansın ilk dakikaları danışana, orta kısımları beraber ve son kısmı ise terapiste aittir. 

Psikoterapilerde yol almak için üstü örtülmüş anılarla ilgili duygusal boşalımlar gerekir.

 Şüphesiz bazı anılar duygusal boşalmalara neden olabilir, bunlar seans içinde yaşanması önemlidir ama ilerleme için zorunlu değildir. Fakat bu duygular neyin canınızı acıttığı, sizin için önemli olan meselenin ne olduğu hakkında terapiste önemli bilgiler verir.

Psikoterapistler akıl okur.

Terapistler -akıldan geçenleri- gündelik olaylarda insanların (akılların) birbiri ile iletişimde araç olan “dil” üzerinden ve beden duruşu, jest ve mimikler gibi aracı argümanlarla alırlar. Fakat gözünüze bakıp fikrinizi bilemezler. Akıldan geçene dil ile ulaşılır.

Psİkoterapiler sonsuza kadar devam eder.

Birçok farklı psikoterapi yöntemi vardır. Kısa süreli, uzun süreli olanlar var. Terapistinizle olan güven ilişkiniz ömür boyu sürebilir fakat ömür boyu süren bir psikoterapi yoktur. Psikoterapiye gelen kişinin sorunları birbirinden farklıdır. Farklı sorunlar farklı çözüm süreleri gerektirebilir. Ayrıca farklı psikoterapi yaklaşımlarının süreleri de birbirinden farklı olabilir. 

Psikoterapistler cinsel tercihinizi değişmenizle ilgilenir.

Terapiye gelenin cinsel tercihi, cinsel yönelimi kendini bağlar. Ne ile mutlu ise onunla kalır terapiye gelen. Psikoterapistin bu ön kabulü psikoterapist danışan ilişkisinde en önemli noktadır. 

Psikoterapilerde divana yatıp, serbest çağrışım yapılması zorunludur.

Daha önce de söylediğim gibi birçok farklı psikoterapi yöntemi vardır. Her psikoterapi yönteminin kendine has kuramı ve teknikleri vardır. Size uygun olan herhangi psikoterapi yöntemi divana uzanmadan da yapılabilir. 

Psikoterapistler hayatlarında hiç problem yaşamazlar.

Bir psikoterapi kongresinde konuşmacılardan birinin psikoterapiyi şu şekilde tanımladığını anımsıyorum: “Psikoterapi, acısı daha az olanın psikoterapist olduğu ilişkidir.

Psikoterapistler sizi “değişim” için zorlarlar.

Değişime gönüllü olmak, kendi arzuladıklarınız için değişmek hedeftir. Her psikoterapinin amacı vardır. Terapiye gelenin hayatında arzuladığı, sürekliliği ve nitelikleri olan davranış ve tutumların artırılması terapinin gideceği yönü belirler.

Psikoterapi sizi başka birine dönüştürür.

Sürekli aynı stratejinin verdiği kazanımlardan vazgeçmek (örneğin hayır diyemeyen birini düşünün), otomatik pilottan çıkıp farkındalıkla hareket etmek yorucu olabilir. Değişmiş hissi verebilir. Etrafınızdakiler size “sana bu aklı kim veriyor” diyebilir. Fakat sizi terapiye getiren tamda bu değil midir?  Artık eski kullandığınız yoldan, yöntemden giden “siz” yorulduğunuz için davranışlarınızı değiştirme kararı alıp gelmediniz mi terapiye? Değişen “siz” değil, davranışlarınız ve bunlardan yararlanan “sizi” yoran çevrenizin bundan rahatsızlığı olacak… Tüm bunlara bakan değişim isteyen “siz” bazı verimsiz davranışlarını değiştirerek aynı kalacak. Psikoterapinin amacı, terapiye gelenin psikoterapistin olmasını istediği kişi olması değildir. Psikoterapi insanların gönüllerinde yatan olmak istedikleri kişi olmalarına yardımcı olur.

Psikoterapistler ilaç yazabilirler.

Psikiyatrist, tip fakültesinden sonra 4 yıl uzmanlık eğitimi alır, hastalıkların biyolojik nedenleri ve ilaç tedavileri konusunda yetkin olurlar, sadece psikiyatristler psikiyatri ilaçları yazabilirler (antidepresan, uyku ilacı vs). Psikolog arkadaşlarımız ise üniversitelerin Fen- Edebiyat fakültelerinde 4 yıllık “Psikoloji” eğitimini tamamlamıştır, bunun üzerine klinik psikoloji alanında 2 yıllık yüksek lisans eğitimini tamamlayan psikologlar “Klinik Psikolog” ünvanı alırlar. Genelde psikiyatristler için ilaç yazar, psikolog terapi yapar şeklinde bir algı var ama işin asli psikoterapi: kişinin (hem psikolog hem psikiyatr için) kendi maddi ve manevi çabası ile öğrenmesi hayat boyu süren terapistin kendisinin de terapiden geçtiği bir süreçte öğrenilir. Ruhsal hastalıklara yönelik ilaç yazabilme yetkisi sadece psikiyatrlara verilmiştir. Gittiğiniz psikoterapist psikiyatr değilse size ilaç öneremez, başlayamaz, devam ettiğiniz ilacınızı kesemez.

Psikoterapiye çok büyük derdi olanlar gider.

Ülkemizde belki en çok yanlış olan ama doğru bildiğimiz durumlardan biri budur. Psikolojik terapi desteği kişinin kendi çıkmazlarını, zorlayıcı yaşam olaylarını anlamak ve keşfetmek isteyen üstüne güçlü taraflarını da fark ederek onları daha da destekleyebildiği bir alandır. Süreç illa büyük bir yaşam kriziyle başlamak zorunda değildir.

Psikologlar akıl veren, öğreten, yol yordam gösteren kişilerdir.

Uzman Psikologlar ya da Klinik Psikologlar akıl ve öğüt vermezler. Öğretici değillerdir. Kişinin paylaşmaya gönüllü olduğu yaşam hikayesini anlamlandırmaya, yargılamadan dinlemeye ve bu anlatıları saklamakla sorumlu olan profesyonellerdir. Elbette uyguladıkları terapi yöntemi ışığında danışanlarının anlattıklarını dinlerler ve bireyin ana ihtiyacını duymaya çalışarak güven ilişkisi geliştirdikten sonra gerekli müdahale yöntemlerini uygulayan kişilerdir.

Terapide sadece dert anlatılır.

Elbette bu doğru değildir. Kişi ona zor gelen duygularını anlatabildiği gibi ona iyi gelen tüm duygularını seans odasına getirebilir.

Terapide psikoloğa kişisel soru sorulmaz. Sorulursa bu bir hatadır.

Sorulabilir. Kişilerin terapistlerinin hayatlarını ve kişisel deneyimlerini merak etmeleri nor-maldir. Fakat terapist kişisel sorulara cevap vermemelidir. Meraka neden olan düşünceleri araştırmalıdır. Zira bu seans danışana ait olan bir seanstır ve terapist kendi meselelerini orada konuşmaz.

Psikologlar tüm sorunlarını aşmış kişilerdir ya da yaşadıkları sorunla hızlıca baş ederler.

Geçenlerde bir mağazada alışveriş yaparken bir mağaza çalışanının bir sohbetine denk gel-dim. “Bir psikolog terapiye gidiyorsa ben o psikoloğa gitmem. Daha kendine psikolog olamayan bana mı olacak.” diyordu. İşte bu gibi cümleleri maalesef çok fazla duyuyoruz. Psiko-loglar kendi meselelerini aşmış kişiler değildir. Kendi meselesine yakından bakabilme cesareti göstermek durumunda olan kişilerdir. Birinin kendi meselesine bakabilmesi içinde başka bir açıdan ona bakan profesyonel bir göze ihtiyacı vardır. Etik çalışmaya çabalayan Uzman Psikologlar, Klinik Psikologlar kendi terapi süreçlerinden geçmiş ve hatta geçmeye devam eden kişilerdir.

Terapiye gidince bir daha asla aynı şeyleri yaşamam. Yaşıyorsan terapi işe yaramamış demektir.

Bunun garantili bir sonucu yoktur. Hatta aynı durumların tekrar yaşandığını sıklıkla gözlemleriz. Terapi aynı şeyleri br daha hiç yaşamayın diye değil yaşadığınızda kendinizi korumayı önceliklendirebileceğiniz başa çıkma yöntemlerini geliştirmenizi destekleyen ve geliştiren bir yerdir.

Terapide psikolog dinlemekten başka bir şey yapmaz. Danışan sürekli konuşmak zorundadır.

Psikolog dinlemenin ötesinde danışanı anlamaya, temel duygusal ihtiyaçlarını saptamaya ve kullandığı terapi yönteminin sahip olduğu müdehale yöntemleriyle danışanın ihtiyacını kendi kendine karşılayabilmesi için çalışmalar yapar. Süreç içinde danışan tüm süre boyunca sus-madan konuşmak zorunda değildir. Bazen sessizliklerde çok şey anlatmaktadır ya da anlatılanların dönüştürülmesi için içselleştirmek için kullanılan anları oluşturmaktadır.)

Bir kere psikoloğa gitmiş kişi bir daha terapiye gitmez.

Kişi yaşamı içinde çeşitli engebelerden, virajlardan geçer. Bu nedenle terapiye gitmiş kişi bir daha terapiye gitmez durumu doğru değildir. Yaşamının her alanında kişi terapiye gidebilir. KAYNAK: hakandelibas.com, psikonterapi.com