Ruh Sağlığı ve Gevşeme Egzersizleri

Son yıllarda çok kullanılan bir terim olan ''depresyon'', halk arasında bir üzüntü hali olarak bilinmektedir. Olumsuz bir durum karşısında üzülmek, bir ilişkinin bitimi sonrası birkaç gün hiçbir şey yapmak istememek, ağlamak, huysuz olmak gibi durumlar halk arasında depresyon olarak adlandırılmaktadır. Hatta üzüntülü iken kullanılan battaniyeye ''depresyon battaniyesi'', dinlenilen şarkılara ''depresyon şarkısı'' ismini vermişlerdir. Peki gerçekten de bu durumlar depresyon mudur? Depresyon bir üzüntü hali midir? Biraz dondurma yiyip birkaç gün ağlayınca geçen bir ruh hali durumu mudur?Halk arasında üzüntülü ruh halinin bir karşılığı olarak kullanılan depresyon terimi, aslında kişiyi intihara kadar sürükleyebilecek ciddi bir duygudurum bozukluğudur.Üzücü ve sıkıntı verici olaylar karşısında üzüntülü olmak gayet doğal ve insanidir. Depresyonda ise bu üzüntüden daha farklı boyutta duygular vardır.Öncelikle depresyon teşhisinin konulabilmesi için kişinin bazı belirtileri taşıyor olması ve bu belirtilerin en az 2 haftadır devam ediyor olması gerekmektedir. Peki nedir bu belirtiler?-Sürekli üzgün hissetmek-Gün içinde yapılan aktivitelerden zevk almama ve ilgi kaybı-İştahsızlık veya aşırı yeme-Uyku sorunları-Sürekli yorgun hissetme-Hareketlerde ve konuşmada yavaşlama-Değersizlik hissi-Kendinden nefret etme-Nedeni olmayan fiziksel ağrılar-Dikkat bozukluğu, karar vermede sıkıntı yaşama-İntihar eğilimi-Kilo değişimi-Unutkanlık-Çaresiz hissetmek-Cinsel isteksizlik-Cinsel işlev bozuklukları-Sıklıkla ölümü düşünmek-Derin bir boşluk duygusuBu belirtiler depresyonun ciddi bir duygudurum bozukluğu olduğunu ve tedavi edilmezse kötü sonuçlar doğurabileceğini kanıtlar niteliktedir.Biraz da depresyonun nedenlerinden bahsedelim. Depresyonun genelde tek bir nedeni yoktur. Kişinin psikolojik durumu, biyolojik faktörleri, çevresel faktörleri, fiziksel sağlığı gibi durumların her biri depresyona neden olabilir. Bunların yanında sevilen birinin ölümü, ayrılık, düşük sosyo-ekonomik düzey, madde kullanımı, büyük acılar, uzun süren yas dönemi, iş hayatında yaşanan problemler, işten çıkarılma, aile problemleri, boşanma, işsizlik, travmalar, ailede depresyon öyküsü, bazı ilaçlar, hormonel değişiklikler de başlıca risk faktörleridir. Menopoz ve andropoz dönemi de depresyona yol açan etkenler arasında yer alır. Tüm bu etkenler kişiden kişiye değişmekle beraber depresyon hastalığının ortaya çıkmasında rol oynayabilmektedir.Depresyon gerçek bir hastalıktır, kişinin zayıflığı ya da hassaslığı olarak değerlendirilemez. Yani depresyon, kişinin suçu değildir. Yukarıda saydığımız nedenler kişiyi depresyona yatkın hale getirebilir. Kişi depresyona girdiğinde ise olayların bu hale nasıl geldiğini algılayamaz.Depresyonun farklı türleri vardır. Sık görülen depresyon türlerinden birkaçını açıklayalım.Majör Depresif BozuklukDiğer adı klinik depresyondur. En şiddetli depresyon türü olarak bilinir. Kişide fazlaca üzüntü hali, yoğun değersizlik hissi, yemek yiyememe, yüksek uyku sorunları, intihar düşüncesi, hayattan zevk almama ve yoğun olumsuz duygular görülür. Bu belirtiler kişide işlev bozukluklarına yol açar. Kendiliğinden düzelmesi pek mümkün değildir.Atipik Özellikli Majör Depresif BozuklukBu depresyon türünde kişi depresyonda olduğunun farkında değildir. Belirli davranış kalıpları ile kendini gösterir. Kişi reddedilmeye karşı aşırı hassastır. Ruh hali aniden iyileşip kötüleşebilmektedir. Kişi çoğunlukla gergindir ve çoğunlukla ''birazdan kötü bir şey olacak'' hissine kapılmaktadır. Kişi insanlara güvenmekte zorluklar ve bununla beraber terk edilme - aldatılma korkusu yaşar. Bu depresyon türü genelde ilk defa gençlik yıllarında başlar ve yetişkinlik süresince devam eder.Doğum Sonrası DepresyonuDiğer adı postpartumdur. Hamilelik süresinde ya da doğumu takip eden dört hafta içerisinde ortaya çıkar. Nedeni tam olarak bilinmemekle beraber hormonel değişim ve çocuk sahibi olmanın verdiği yüksek sorumluluk duygusunun etkili olduğu düşünülmektedir. Doğum sonrası yaşanan sosyal ve psikolojik değişimler de bu depresyonu tetikler. Genellikle şiddetli üzüntü hali, sürekli ağlama, yoğun kaygı ve umutsuzluk durumu şeklinde kendini gösterir. Gebelik yaşı düştükçe, doğum sonrası depresyonun görülme ihtimali de artmaktadır.Kronik DepresyonEn az 2 yıl süreyle devam eden depresyon türüdür. Tıpta ''Distimi'' olarak bilinir. Majör depresyondaki belirtilerin daha hafifi belirtiler vardır ve kişinin günlük yaşamını olumsu etkilemez. Depresyonun hafif formu olarak tanımlanabilir. Çoğunlukla erken çocukluk dönemindeki travmalara bağlı olarak ortaya çıkar. Bu hastalığı yaşayan kişiler çevrelerince eleştirel, sürekli şikayet eden ve hayattan zevk almayan kişiler olarak bilinirler.Mevsimsel Duygu Durum Bozukluğu Belirli mevsim dönemlerinde, özellikle gün ışığının azaldığı kış dönemlerinde görülür. Bu depresyon tipi genelde kadınlarda görülür. Bu depresyon türünü yaşayan kişiler kış döneminde normalde olduklarından bambaşka bir ruh haline bürünürler. Genellikle üzgün, stresli, ilgisiz ve ümitsiz bir ruh halinde seyreden ruh halleri ilkbahar-yaz dönemine kadar devam eder.Depresyon tedavisinde kullanılan genel tedavi yöntemi, ilaç kullanımı ve beraberinde psikoterapidir. Tedavide kullanılan antidepresan adı verilen ilaçlar genellikle 2-3 hafta içinde etkisini gösterir. Kişinin semptomları azalmaya ve kendini daha iyi hissetmeye başlar. Bu süre boyunca da psikoterapiye devam edilerek depresyonun asıl nedenleri konuşulur. Tedavi edilmeyen depresyonun düzelmesi 2 yıla kadar sürebilmektedir. Tedavi ile beraber bu süreç birkaç haftaya kadar indirilebilmektedir.Peki iyileşmeden sonra depresyonun tekrar etme ihtimali var mıdır?Depresyon yineleyici bir hastalıktır. Kişinin daha önce depresyon geçirmiş olması, ailede depresyon öyküsü, madde kullanımı, kalıntı belirtilerin görülmesi depresyonun yinelenmesi için risk faktörleridir. Stres etkenlerini azaltmak veya kontrol edecek önlemler almak depresyonun yineleme ihtimalini azaltacaktır.Görüldüğü gibi depresyon hiç de halk arasında anıldığı gibi hafif bir üzüntü durumu değildir. Depresyonun ciddiye alınması ve doğru şekilde tedavi edilmesi son derece önemlidir. Eğer kendinizde veya çevrenizdeki bireylerde yukarıda yazılan belirtilerin birkaçının en az 2 haftadır devam ettiğini düşünüyorsanız bunu ciddiye almanızı ve bir psikolojik yardım almanızı tavsiye ederim. Unutmayın, psikolojik sağlık en az fiziksel sağlık kadar önemlidir. Yazıyı Oku

Yayınlanma: 11.04.2021

Aldatma, bir ilişkide karşı tarafın güvenini sarsan ve duygusal bir yaralanmaya yol açan derin bir ihanet hissiyle bağlı bir deneyimdir. Çoğu zaman, aldatmanın ardından bir ilişkiye devam etmek zor gibi görünse de, doğru adımlar ve şeffaf bir çabayla affetmek ve yeniden bağlantı kurmak mümkün olabilir. Bu yazıda, aldatma sonrası affetme süreciyle başa çıkmak için izlenebilecek yolları inceleyeceğiz.1. Aldatma Sonrası İlk Tepkiler: Kendinizi AnlamakAldatmanın hemen ardından ortaya çıkan şok, kızgınlık, üzülme ve kafa karışıklığı gibi duygular son derece doğal ve insani bir tepkinin parçasıdır. Bu süreçte:Kendi duygularınıza alan tanıyın: Hangi duyguları yaşadığınızı anlamak için kendinize zaman verin. Üzülmek, kırgın hissetmek veya köşkünlük duyumsamak normaldir.Bir karar vermek zorunda olmadığınızı hatırlayın: İlişkiyi devam ettirip ettirmeme konusunda aceleci bir karar almak zorunda değilsiniz. Kendinize düşünme ve süreci anlamlandırma zamanı tanıyın.2. Güveni Yeniden Kurmak: Zorlu ama MümkünAldatmadan sonra en büyük zorluklardan biri, kaybolan güveni yeniden inşa etmektir. Güvenin tekrar kurulması zaman alabilir ve tarafların her ikisinin de yoğun çabasını gerektirir.İçten bir özür: Aldatma eylemini gerçekleştiren tarafın samimi bir şekilde özür dilemesi çok önemlidir. Bu özür, yalnızca bir sözde değil, aynı zamanda eylemlerle de desteklenmelidir.Açıklık ve şeffaflık: Güveni yeniden tesis etmenin en etkili yollarından biri, gelecekte şeffaf bir iletişim sürdürmektir. Bu, hem duygusal hem de fiziksel anlamda sadakat taahhüdünü kapsar.3. Profesyonel Destek Almayı DeğerlendirinBir ilişkide aldatmanın yarattığı hasarla başa çıkmak, bazen bireysel veya çift terapisi gibi profesyonel yardımları gerektirebilir.Çift terapisi: Bir çift terapisti, aldatmanın temel nedenlerini ve etkilerini anlamaya yardımcı olabilir. Aynı zamanda, yeniden bağlantı kurma yolları önerir.Bireysel terapi: Aldatılan kişi, bireysel olarak duygularını ve yaşadığı travmayı anlamlandırmak için bir terapiste başvurabilir. Bu, iyileşme sürecini hızlandırabilir.4. Affetmenin Anlamını KavrayınAffetmek, yaşanan şeyleri tamamen unutmak veya onaylamak anlamına gelmez. Aksine, affetmek, duygusal yüklenmeleri serbest bırakma ve kendi iyiliğiniz için bir adım atma eylemidir.Affetmek sizin ıyiliğiniz içindir: Affetme, diğer kişiyi mazur görme anlamına gelmez. Bunun yerine, kendi duygusal sağlığınız ve huzurunuz için yapılan bir eylemdir.Zamanınıza saygı duyun: Affetme süreci hızlı bir şekilde gerçekleşmez. Kendi hızınızı belirlemek ve aceleci olmamak önemlidir.5. Yeni Bir Temel OluşturunAldatma sonrası, ilişkinin tamamen yeni bir temele oturtulması gerekebilir. Bu, hem bireylerin hem de çiftin birlikte yapması gereken çalışmaları kapsar.Beklentileri ve sınırları belirleyin: Gelecekte benzer sorunların yaşanmaması için çiftler, birbirlerinden ne beklediklerini açıkça ifade etmelidir.Pozitif deneyimler yaratın: Olumlu anılar oluşturmak, ilişkinin iyileşmesine yardımcı olabilir. Birlikte vakit geçirmek, yeni aktiviteler denemek ve paylaşımlar yapmak bu süreci destekler.6. Kendi Değerinizi HatırlamakAldatma sonrası, kişisel değerinizi sorgulamanız olağandır. Ancak, bu süreçte kendi değerinizi fark etmek ve kendinize önem vermek, iyileşme yolunda kritik bir adımdır.Kendi özsaygınızın farkına varın: Aldatma, sizin yetersiz olduğunuz anlamına gelmez. Bu durum, diğer tarafın yanlış kararlarıyla ilgilidir.Kendi hedeflerinize odaklanın: Kendi bireysel hedeflerinizi belirlemek ve bu hedeflere yönelmek, yaşadığınız olumsuz deneyimlerin etkisini azaltabilir.7. Karar Alma ZamanıSonunda, aldığınız yaraların şifalandığını hissettiğinizde, ilişkiyi sürdürüp sürdüremeyeceğiniz konusunda bir karar vermeniz gerekebilir.Duygularınıza ve mantığınıza danışın: Kalp ve zihin arasında bir denge kurmaya çalışın. Bu kararın sizi ve geleceğinizi nasıl etkileyeceğini değerlendirin.Mutlu olup olmayacağınıza odaklanın: İlişkide mutlu olup olamayacağınız, kararınızda belirleyici bir faktör olacaktır.8. Aldatmanın Kökenlerini AnlamakAldatma eylemi, genellikle daha derin sorunların bir belirtisi olabilir. Bu sorunlar bireysel, ilişkisel veya her iki düzeyde de olabilir.Bireysel faktörler: Aldatan kişinin kendi duygusal eksiklikleri, kötü iletişim becerileri ya da başka psikolojik sorunlar bu davranışın altında yatan nedenler olabilir.İlişkisel faktörler: İlişkideki duygusal uzaklık, iletişim eksikliği ya da bağlılık sorunları aldatmaya zemin hazırlayabilir.Bu kök nedenleri anlamak, benzer bir durumun tekrarını önlemek ve ilişkiyi daha sağlam bir temele oturtmak için önemlidir.9. İleriye BakışAldatma sonrası bir ilişkide devam etmeye karar verdiyseniz, geleceğe umutla bakabilmek önemlidir. Bu süreçte şu noktaları dikkate alabilirsiniz:Geçmişi takıp kalmayın: Aldatma, ilişkinin bir parçası olarak kabul edilip geride bırakılmalıdır. Sürekli geçmişe dönüp aynı meseleleri gündeme getirmek, iyileşmeyi zorlaştırabilir.Birlikte yeni hedefler belirleyin: Geleceğe yönelik ortak hedefler belirlemek, ilişkiyi daha anlamlı hale getirebilir.Sabırlı olun: Affetme ve yeniden bağlanma zaman alabilir. Bu süreçte hem kendinize hem de partnerinize karşı sabırlı olmanız önemlidir.Son SözAldatma sonrası affetme süreci, birey ve çift olarak büyümek için zorlayıcı ancak bir o kadar da dönüştürücü bir fırsat sunar. Affetmek, hataları göz ardı etmek ya da yaşanan acıyı küçümsemek anlamına gelmez; aksine, kendi duygularınıza değer vererek ve ilişkinizin temelini yeniden inşa ederek ilerlemeyi seçmek demektir. Bu süreçte, karşılıklı sorumluluk almak, empati kurmak ve dürüst bir iletişim geliştirmek çok önemlidir. Her iki taraf da kendi içsel yolculuğunu yaparken, ilişkinin geçmişteki dinamiklerini anlamak ve gelecekte daha sağlıklı bir bağ kurma yollarını keşfetmek mümkündür.Unutulmamalıdır ki, affetmek yalnızca çift için değil, bireyin kendisi için de bir şifa sürecidir. Duygusal yaraları sarmak zaman alabilir, ancak bu süreçte sabırlı ve kendinize karşı şefkatli olmak büyük önem taşır. Affetmek, her zaman ilişkiye devam etmek anlamına gelmez; bazen bağışlamak ve yolları ayırmak da en sağlıklı seçim olabilir. Ancak hangi yolu seçerseniz seçin, bu sürecin sonunda duygusal gücünüzün ve dayanıklılığınızın arttığını fark edeceksiniz.Sonuç olarak, aldatma sonrası affetmek, bir ilişkinin krizden çıkıp yeniden yapılanmasına veya bireylerin kendi hayatlarında yeni bir sayfa açmasına olanak tanıyan bir dönüm noktasıdır. Bu zorlu süreci, hem kendiniz hem de ilişkiniz için bir öğrenme ve gelişim fırsatı olarak görmek, daha güçlü ve bilinçli bir geleceğe adım atmanıza yardımcı olabilir. Önemli olan, duygularınıza kulak vermek, ihtiyaçlarınızı anlamak ve kendi değerinizin farkında olarak hareket etmektir. Her iyileşme süreci eşsizdir ve sizin de bu yolda kendinize özgü bir yol haritası oluşturmanız mümkündür. Yazıyı Oku

Yayınlanma: 14.01.2025

Kendine Sarılmak Merhaba güzel kızım,Nasılsın? Öyle herkesin sana sorduğu gibi öylesine bir soru değil bu kez, gerçekten nasılsın?Sanmışlıkların, yanılmışlıkların, arayışların, bulamayışların, çıkmaz sokaklarda kayboluşların, kendi içine bir türlü varamayışların nasıllar? Nasıldı içinde öldürmeye çalıştığın saf küçük kızı toprak altında bırakmak? Başkaları için kendini hiçe saymaklar seni çokluğa götürdü mü?Herkese iyi olmaya çalışmaların kendine nasıl da saf kötülük oldu. Kendinden verdin ama bak hiç kalmadın. Kendini hep erteledin, kendine hiç zamanın yoktu. Hayat zordu, yol uzundu ama yönünü yokuşlara çeviren sendin. Sen yaşamaya değil ancak ölmemeye gücü yeten o solgun çiçek değilsin. Başkalarına can olayım derken kendini susuz bırakma olur mu?Şimdi içinde susan silahların sessizliği. Biten savaşın sükuneti, belki kuzuların sessizliği. Başkalarının savaşlarında kendini onlara siper etmeler bitti küçük savaşçım, artık kendi hayatın için savaşma zamanı. Sen savaş istemezsin bilirim. Ama en azından koşmasan da yürü olur mu. Hep mektuplar yazardın, mektuplar almak isterdin; nasıl da kendini unuttun. Posta kutum acaba çalındı mı, evimin yolları unutuldu mu diye düşündüğün zamanlarda kendi kapını kendi sözcüklerinle çalmayı ihmal etme olur mu.Ben buradayım. Seni bekliyorum, seni arıyorum, seni inşa ediyorum. PervaneYanmalar, sönmemeler... kül oldum bittim sandıkça, hep yeni baştan tutuşmalar... Gözlerin itfaiye ararken bir bardak suya muhtaç kalışlar... Sonra o bir bardak suda boğulmalar... Gördüğün her kıvılcıma yangın tüpüyle koşarken kendi yangınlarında küle karışmalar... O ateşe attığın odunları hatırlayıp yardım istemeye utanmalar... Yanabilen parçaları herkes yakabilir, ben de yanmasaymışım diye hissedilen suçluluklar... Kendi acılarına kendinden prangalı hissedişler... Dört yanın alevken içinde harlanan yangınlar... Bu yangını ben başlattım, ben söndürmeliyim baskısı.Hiçkimse yandığını görmeyebilirmiş, herkes o yangına su tutmak istemeyebilirmiş. Aynı ateşlere pervane olunabilirmiş, bile isteye basılabilirmiş o sıcak küllere. Her ateş aynı yakmazmış herkesi. Her elde yokmuş yangın tüpü, herkesten yardım beklenmezmiş. Su kendinde olsa dahi dökmek zor gelebilirmiş.Güzel kızım,Bitmedi mi ateş böceği gibi pervane oluşların? Yetmedi mi ateşe gözün kapalı atlayışların? Nerede kaldı deneyimlendikçe akıllanmaların? Günebaka-mayışGünebakan penceresindeydi ve bahar bir türlü gelmek bilmezdi. Güneş gidince günlerim kara teslim olmuştu. Kendime giden yollar kapanmıştı. İçimdeki belediye çok iyi çalışmıyormuş meğer. Bir şeylerin yokluğunun grevi ve çalışanların süresiz izni. Ama güneşimi kendi içimden doğurmayı, kendi yolumu aydınlatmayı öğrendim. Meğer bahar, ben pencereden bakmayı reddederken de geliyormuş. Ne tuhaf değil mi aynı şehirde herkesin bir başka mevsimi yaşaması. Meğer güneş saydığım mum, yatsı gelince sönüvermiş.Fark ettim ki ben en ufak parıltıya zamansız çiçekleniveren sonra da kar altında renkleriyle kalakalan ağaç dallarıydım. Ankara ayazında baharı bekleyen bir ağaç olmak çok zor. Ama bahar geldi artık. Çiçeklerin solmuşluğu susuzluktan değilmiş. Yanılmak her şeyi yeni baştan görecek gözlerin bahşedilmesi gibiymiş. Geldim, gördüm, şimdi ışıldıyorum. Ağaç KadınHangi mevsimi yaşamaktayız? Güz olup yapraklarımızı mı döktük birer birer yoksa bahar olup çiçeklendik mi?Hangi düşünce tohumları atıldı da nerelerde yeşerdik? Nerelere uzanır köklerimiz? Kaynağımızı en çok nerelerden alırız? Yağmur suları yeter mi susuzluğumuzu dindirmeye, tamah edenlerden miyiz yoksa düzenli bakım mı gerektiriyoruz? Başkalarını yeşertmek için kendini susuz bırakanlardan mıyız yoksa?Daha yukarılara uzansın diye kollarımız, bizi budayan neler oldu yaşamımızda? Dallarımız ne zaman kahkahalara salıncak, başlara gölgelik oldu? Hangi gönül kuşlarına yuvayız, kimlere nefesiz?Ahlat ağacı gibi şekilsiz miyiz, kaktüs gibi dikenli mi? Çam ağacıysak dört mevsim yeşil oluşumuz mu çarpar gözlere yoksa dört mevsim dikenli oluşumuz mu?Toprak ana doğurgandır derler. Peki biz hangi yeniliklere gebeyiz? Hangi gelişmelerin tohumları saklı içerimizde?İnsan doğadır, doğayla var olandır. Doğada saklı parçamızı, yine doğayla anlamlandıracağımıza inanmaktayım. Kendime nefes olurken başkalarına da nefes olabilmek niyetim, hepsi bu. Kırılan Dallar Göğe Yarasıyla UzanırTutunduğum dallar,Tutunamadığım dallar,Tutunduğumu sandığım dallar,Tutunuyorken kırılan dallar;Dallarımı kıranlar...Oysa ben yalnız çocuklar salıncak kursun isterkenKırılmış dal hüznüyle beni bırakanlar.Beni budayanlar,Budamak isterken tüm bağlarımı koparanlar...Hayatla ve elbette kendimle.Belki en çok da kendimle...Oysa güçlenmem gerekirmiş,Budanıp da göğün de göğüne uzanmalıymış gövdem.Şimdi kendi gölgeme dahi uzanamaz dallarım.Kırılan dallar göğe yarasıyla uzanır.Yaramı soludum, göğsümde büyüdü.Dalım;Kırılan,Yarasını dost belleyip de reçineyle tutturan. Gönlümün Mavi KuşuGönlümüzde saklı o mavi kuş...Her adımımızda bizimle olan ancak herkesten sakladığımız. Ortaya çıkarsa ocağımıza incir ağacı dikeceğinden endişe ettiğimiz yüreğimizdeki mavi kuş hani. Ne kadar dışarı çıkmaya can atsa da yalnızca geceleri yalnız kaldığımızda özgür bıraktığımız, kanat çırpmasına göz yumduğumuz. Kaçıp gider de onsuz ne yaparız bilemediğimizden pencereleri sıkıca kapattığımız.Yaşamın şavkıması sürsün diye gözlerimizde sakladığımız o mavi kuşun ölmesine izin vermeyelim.“Geçti artık göğsümde kuş barınmaz anladım.” dememek için belki.Hangi müziğe kulak verip ritminde kanat çırpıyoruz? Yüzümüzü hangi yöne çevirip mavinin hangi tonunda süzülüyoruz?Kanadımız mı kırıldı, yorgun mu düştük, rotamızı kaybettik de sonsuz mavilikte kendimizi mi yitirdik? Uzaklaşabileceğimiz yerlerde ayağımıza atılan düğümleri kördüğüm mü ettik? Bir kafesi gök belleyip üç karışa özgürlük mü dedik? Kanadımızı çırptığımızda çepeçevre kaygı ve korkularla sarılıp yerleri yurt mu edindik? Pişmanlık ve keşkeler kanadımızı kırdı da ev bellediğimiz kafesin eşiğinden mi geri döner olduk? Uçamayacağımıza inandık/ inandırıldık da kuş olduğumuzu, kanatlarımızın varlığını mı unuttuk?Her neyse ve her nedense. Yer benmişim, gök benmişim. Uçmaklar kadar kalmaklar da bendenmiş. Uçmaklar içindeki açmazlar. Zaten uçmak, bazen de durup soluklanmaktır.Bir kuşsam ve maviliğe aitsem kanatlarımın varlığını hatırlamam gerek. İçimdeki sese kulak, kendime el verip uçmayı seçiyorum. Ait olduğum mavilikte yola çıkıyorum bu sebepten.Kendimden, kendime.Maviliğe varmaklara değil; mavilikte yitirdiğim kendimi, mavilikte bulmaklara. Yazıyı Oku

Yayınlanma: 30.11.2021