Umutsuzluk

Question

Merhabalar. Benim en büyük sorunum umutsuzluk. Yarına dair hiçbir beklentim hiçbir umudum yok.23 yaşındayım ve sanki bugün ölsem gözüm arkada kalmazmış gibi hissediyorum. Sürekli bir hiçlik duygusuyla boğuşuyorum. Bu yaşıma kadar hep bir şeylerle mücadele ettim insanların bana acımaması için hep mutlu ve güçlü rolü yaptım ama sanırım bu beni artık çok yordu. En zor en kötü deneyimleri yaşadığım zamanlarda bile kendime bir hedef koyup o dönemleri atlatmayı, bir şekilde ayağa kalkmayı başardım ama artık bunu yapamayacağımı hissediyorum. Ne zaman bir şeyleri tam yoluna koydum desem her şey birden tepetaklak oluyor sanki. Umut etmek istiyorum, hayal kurmak istiyorum ama bir noktada tıkanıyorum. Sanki bundan sonra her şey olumsuz olacakmış gibi geliyor ve bu histen kurtulamıyorum. Bu nedenle de hayatın devam etmesini istemiyorum. İntihar düşüncem şu anda yok ama yavaş yavaş intihar edenlerle empati kurabilmeye başladım bu da beni biraz korkutuyor. Bir uzmandan destek almak da istiyorum ama maddi imkansızlıklar el vermiyor. Sürekli birilerini düşünmekten, sürekli her şeyi tek başıma halletmeye çalışmaktan çok yoruldum ve artık halledemeyeceğimi hissediyorum... Hayatımda hiç sevilmedim (romantik birliktelikten bahsediyorum) ve sanki hiçbir zaman beni kimse sevemezmiş gibi hissediyorum. Kimse beni sevmese de en azından ben birine aşık olayım diyorum onu da yapamıyorum. Mesleğimi pandemiden önce severek okuyordum ama şimdi o da bir zorunluluk gibi geliyor ve iyi noktalara geleceğime inancım yok. Ve sanırım artık isteğim de yok. Tüm travmalarımı mizaha çeviriyorum. Sürekli her şeyle dalga geçmezsem kafayı yiyecekmişim gibi geliyor. Düşünmek zorunda olduğum her şey bir yandan bir kambur gibi sırtımda ama bir yandan da bu hayattaki savaşım bitmiş gibi hissediyorum. Beklediğim, istediğim hiçbir şey kalmamış gibi... Herkesin bir hikayesi varmış da ben sadece o hikayeleri dinleyip yorum yapmaya gelmişim gibi... Bir tiyatro sahnesi olan bu hayatta benim rolüm sadece arkadan geçmekmiş gibi... Kendi hikayemin başrolü olamamışım ve olamayacakmışım gibi...  Artık İstediğim en küçük şeyler bile olmayınca (örneğin istediğim tatlıyı yiyememek gibi saçma sapan şeyler) aşırı modum düşüyor ve etrafımdaki insanların enerjisini düşürdüğüme inandığım için de sürekli rol yapmak zorunda hissediyorum. Ve bu rol yapma halinin de beni çok yorduğunu düşünüyorum. Tüm bu hislerin nedenini bulmaya ve o nedeni ortadan kaldırmaya çalışıyorum ama bir türlü o nedene ulaşamıyorum. Sürekli bu hislerin içinde boğuluyorum ve çıkmaya çalıştıkça daha da dibe batıyormuşum gibi hissediyorum. Biraz umut edebilmeyi, yarını bekleyebilmeyi, uyandığımda tekrar uyumak istememeyi istiyorum... Ne yapacağımı bilemiyorum...

Silinmiş UZMAN · Accepted Answer

Merhaba🌝 Umut dediğimiz şey dört harften oluşan kısa bir sözcük olmasına rağmen içinde çok büyük anlamlar saklayan sihirli kelime. Umut birçok kişinin yaşama sıkı sıkı sarılmasına sebep olan duygudur. Umut sayesinde hayat yolunda geleceğe dair adımlar atarız, planlar yaparız ve umutlarımız gerçekleştiği takdirde mutlu oluruz. Yaşama güdümüz umut ile aynı doğrultuda ilerler, insanın umudu ne kadar güçlü ise yaşama sıkı sıkı sarılma olasılığı da fazla olur. Tam tersi durumlarda yani umutsuzluk baş gösterdiği zamanlarda geleceğe dair olumsuz beklentiler görülür. Tıpkı sizinde belirtmiş olduğunuz gibi .Olumsuz beklentilerle birlikte kişi hayattan tat alamaz, yaşama sevinci kalmaz ve kendini hayattan soyutlar. Kısa süreli yaşandığında normal karşılanan bu duygu uzun süreli yaşanırsa çeşitli ruhsal problemlere yol açabilir. Ve bazı nedenleri vardır mesela
Çeşitli etkenlere bağlı olarak bireyin etkinliklerinin uzun süre kısıtlanması ve bunun sonucunda ortaya çıkan yalnızlık,
Beden sağlığının kötüleşmesi,
Uzun süreli stres,
Kendini bırakmak,
Soyut değerlere inancı kaybetmek gibi bunun gibi nedenler ise bazı belirtileri oluşturmaktadır
Kötümser içerikli konuşmalar, dilde olumsuz ifadeler,Edilgenlik, konuşmada azalma,
Duyguların ifadesinin azalması,İnisiyatif kullanma eksikliği,Dış uyaranlara karşı tepkilerin azalması,Kendisiyle konuşan kişiye ilgisizlik,Umursamaz ve aldırmaz tavırlar,İştahta azalma,
Uyku saatlerinde azalma ya da artma,
Kişisel bakımına özen göstermeme,
Sosyal ortamlardan kaçınma 
Umutsuz olduğumuzda kendimizi sürekli gelecek hakkında endişelenirken buluruz. Doğru olan ise, sadece içinde bulunduğumuz güne odaklanmaktır. Uyandığınızda bugüne odaklanıp ve kendinize iyileşmek için “bugün” ne yapabileceğinizi sormamız lazım.Yarın yeni bir gün olacak, bunu hiçbir zaman unutmayın.
Emin olun, şu an yaşadığınız tecrübe her ne ise, dışarıda bir yerlerde sizinle aynı şeyleri yaşayan birileri var. Dünyanın tüm problemlerini tek başınıza sırtlamak zorunda değilsiniz.
Eğer üzüntülerinizi, öfkenizi, hayatınızda ve çevrenizde yanlış gidenleri sürekli düşünürseniz, bunlar sizin gerçekliğiniz haline gelir. Zihninizden başlamalıyız. Düşünceleriniz belki bir günde değişmeyecek, ancak onları bugün kontrol etmeye başlayabiliriz.Bütün bunlar bir süreci kapsamaktadır ve kolay olmayabilir elbette ama bir yerden başlamak kendiniz için bir adım atabilmek her şeyi değiştirebilir. Bir uzman yardımı almanız elbette kendi imkanlarınız dahilinde sizin için bir kapı aralayacaktır. İyi günler diliyorum ✨