Aile

Merhaba Nilay Hanım,18 yaşında bir kız kardeşim var.Zamanla kendisinden daha olgun davranmasını ve sorumluluklarını yerine getirmesini bekliyordum ailece.Öncesinde kız kardeşim sakin ve sorumluluklarını yerine getiriyordu.Bu sene ailecek özellikle manevi anlamda zorlandığımız bir süreçteyiz ve kardeşimi kontrol edemiyoruz.Ben ve ebeveynlerimin günümüzün neredeyse tamamı işte geçiyor.Kız kardeşimin okuluna ve kursuna gittiğini düşünüyorduk.Bize de öyle söylüyordu.Rehberlik öğretmenlerinin araması üzerine okula ve kursa gitmediğini öğrendik.Okula ve kursa gitmeyip nereye gittiğini sorduğumuzda kütüphaneye gittiğini söylü***** bu cevaba inanamadık çünkü okula ve kuruna gitmeyen evde de eğitimiyle ilgilendiğini göremediğimiz için. Bunun yanı sıra gece penceren kaçıp dışarı çıkmaları başladı.Arkadaş çevresini görmek istedik.Kendisini kontrol ettik.Ama tek başına yapıyor ve bir amaçta yok görebildiğimiz.Hiçbir şeyler ilgilenmiyor.Bazen çok depresif bazen çıldırmışcasına zapt edilmiyor.Yani bazı günler uykudan uyanmıyor bazen hiç uyumuyor.Neden böyle olduğunu kendisine sorduğumda umursamıyor.Bu konuda ailece kaygılıyız.Normal bir durum gibi bize ***** yapmalıyız?

Kardesimle aramızda 4 yaş var bu olayi ben de dün hatırladım kardeşimi küçükken dudağından öpmüştüm ama bir kere sadece ama uzun öptügümü hatırlıyorum yani 10 saniye falan belki şöyle ben 9'lu yaslarımda o da 4-5'li yaslarında diye hatırlıyorum ancak yaslardan pek emin değilim kardesimi cok seviyorum bir abla olarak ben çocukken istemeden istismarcısı olmuşum kardesim bu olayı hatırlıyor mu bilmiyorum yası belki de daha kücüktü şuanda 14 yaşında sizce kardesimde bir tramva olusturur mu durum ailemin bilgisi yok kendim de 19 yasındayım dediğim gibi böyle bir olayın olduğunu bile dün hatırladım hatırlıyor olsaydı belli eder miydi bilmiyorum nasıl bir yol izlemeliyim kardeşimin cinsel bir tramva yaşamasını istemiyorum

selamlar hasan bey, 17 senedir evliyim ve eşimin mutsuz , hayattan keyif almayan haliyle artık başa çıkamıyorum. uzun yıllardır kayguı bozukluğu sorunum vardı. terapi aldım ve şükür daha iyiyim artık ama eşimin evin içinde, mutsuz ve sinirli halleri benim tekrar huzursuz ve mutsuz olmama sebep oluyor. onun dışındaki kimsenin davranışları artık beni etkileyemiyor. ama bu konuyu çözemiyorum. arkadaşları ve kardeşlerine karşı çok daha keyifli oluyor ama bana ve çocuklarıma stresli ve mutsuz. hiçbir şeyden keyif alamıyor. ne yapmalıyım. nasıl yardımcı olabilirim. terapiyi kabul etmiyor. evililiği bitirmek bile aklımdan geçiyor ama onsuz olmak da zor geliyor. nasıl davranmalıyım? yardımcı olursanız çok sevinirim.

Ailemden hicbir zaman sevgi almadim. Sevgi nedir bilmem. 13 yasinda annem ilk kez sürtük demisti ondan sonra her sinirlendiginde demeye baslamisti. O zaman anladim bana karsi olan hisslerini. 17 yasinda sirf konusuyorum diye babam bogazima bicak dayamisti. Suan 18 yasindayim psikolojik olarak tahamulum kalmadigi bir kac aydan gectim ve 1,5 yildir kendime zarar veriyorum artik dayanamadigim icin anneme her seyi anlattim 3 defe intihar girisimimi kendime verdigim zarari ve neden beni sevmedigini sordum bana sadece guldu.o gunden sonra kimseye hicbir seyimi anlatmadim. Annemin her tartismada sürtük dedigini soylemistim ya artik intihar etmemi soyluyor. Gercekten dayanamiyorum. Keske kafamdaki sesleri duysaniz artik kontrol edemiyorum.

5 yıllık evliyim 4 yaşında kızım var eşimin ailesi tarafından sürekli kötü sözlere hakaretlere maruz kaldım esim asker yurt dışına gitti 1 yıl ailesiyle kaldım surekli iğneleyici laf söyleme hakaret etme esim geldi tayinimiz cikti doğuya geldik 1 ay önce düşük yaptim kızımın bi kardeşi olsun dıe çok istedim esim ben kadar sevinmedi eşimin ailesi düşük yaptığımda bile umursamadilar eşimde üstüme geldi onlarla birlikte ilaç içmeye kalktım esim şimdi yuzume bakmıyor eşimi çok seviyorum ondan vazgeçmek istemiyorum sadece bu yaşananlara dayanamadım ailesi ben yok gibi davranıyorsun esim ben yokmuşum gibi davranmaya başladı kaldıramadım şimdi içimde sana karşı hiç bisey bırakmadın diyor ne yapmam lazım

Merhabalar, annemle bitmek bilmeyen bir tartışmamız var. Bazen normal konuşuyoruz ama bazen sabrım gerçekten tükenme noktasına geliyor. Mesela işten geldikten sonra dondurma yerken paketini yedikten sonra atıcam dememe rağmen ısrarla onu oraya koyma diye sesini yükseltiyor sonra tartışmaya başliyoruz. Nasıl bir kızsın sen, x'i alan yaşadı. Allah senin belanı versin, sevgilin var diye kendini bir şey mi sanıyorsun, seni alan 3 gün sonra geri getirir gibi gibi bir sürü şey sıralıyor ve bir yerden sonra sinirleniyorum öfkemi kızarak dışarı vurabiliyorum ya da bir şeyleri dağıtarak. Daha önce konuştum terapiye gitmesini istedim yine olmadı. Bu zamana kadar çok duymamaya çalıştım dediklerini ama bazen söyledikleri bana kaygı yaratabiliyor kısa süreli de olsa kurduğu cümleler gerçek dışı da olsa rahatsz ediyor örneğin seni alan geri getirir senden nefret ediyorum gibi. Artık ne yapacağımı bilmiyorum kızdığım için bazen vicdanım rahat etmiyor

merhaba ben 15 yaşındayım.ailem sevgilim olduğunu ogrendikleri gün telefonumu elimden aldilar ve herseyi yasakladilar.aylardir ne bi arkadasimla disari çıkıyorum,ne bi sosyal medya ile onlarla konusabiliyorum.ailem zaten hic bir zaman ilgili sevgili bir aile değildi annemle babam aile ici geçimsizlikten dolayi geçen sene ayrıldılar.herseyin düzeleceğini dusunurken bunlar oldu.gercekten artık baskılarına falan dayanamıyorum.beni hic bi zaman anlamıyorlar,dinlemiyorlar ben kendi kabuğuma cekildigimde ise suçlu hep ben oluyorum.bu baskilarindan ve bu yaptiklarindan çok sıkıldım.psikologa gitmek istiyorum ama beni ciddiye almiyorlar ***** yapacagimi bilmiyorum..

babam hapiste annem kafayı yemiş en ufak seye bile bağırıp küfürler ediyor çok bunaldım napıcağımı bilmiyorum

Eşimle arkadaş aracılığıyla tanışıp birbirimizi severek evlendik. İlk başlarda sorun yoktu fakat nişandan sonra ailesinin serzenişleri başladı. Nişanda hoşgeldin demeyen eniştemden, nişan tarihini belirledik diyen anneme kadar bahane üretmeye başladılar. Annem bu şekilde konuştu diye küstüler. Yüzümün asık olmasından az aramamdan ablasıyla çok sık görüşmememden çıkan sorunlar nişan atmaya kadar vardı. O gün eşim de ailesine inanıp surat yastığımı ifade edip beni terketti. Bu durumda yeniden bir araya gelmemiz zor oldu. Elalem ne der kaygısıyla düğünü yaptık. Eşimin ailesinin her anlarında bulunmaya çalıştım. Evlerine gittim ihtiyaçlarını karşıladım. Eşlerine dostlarına hizmet ettim. Sonra babam hastalandı. Eşim tarafından kimse aramadı. Babam vefat etti yine kimse gelmeyi bırakın gelmedi. Sebebini sorduğumda kandilde aramadığım yüzümün asıl oldugu anlatıldı. Babam hastalanana kadar işlerine aradığım sürede herşey iyiydi sıkıntı yoktu ama işte benim bu anımda ailesinden kimse yanımda yoktu. Babam vefat edeli 1.5 ay oldu. Atlatamadığım gibi evlilik sorunlarımla da daha çok yıpranır yorulur oldum. Eşim ailesine giymem gerektiğini yoksa evliliği bitirebileceğimizi söyledi. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Her ne kadar beni sevdiğini söylesede hiçbir zaman hissetmedim ne sevdiğini ne aile olduğumuzu ne bana değer verdiğini. Nasıl yol izlemeliyim yardımcı olur musunuz?

Eşim iki yıl önce benden ayrılma fikrini aklına koydugunu ancak bunu araya giren ölüm haberleri nedeni ile ertelendiğini dile getirdi hocam benim onu hiç sevmediğimi ilgisiz olduğumu düşünüyor ancak şöyle bir problem var ki hep kendi içinde yaşayıp bana hiçbirşey dememesi şimdide bu konuda baya ısrarlı beni evden gönderene kadar cabaladi konusmak yerine sürekli küsüyor evden ayrılalı bir ay olacak bir kere bile aramadı ama boşanmak.için bile bir konuşmamı insan konuşmuyor.iletişim kurmuyor.soranlara ben çok çok iyiyim diyormuş.onuda hiç merak etmiyorum evde yokluğunu bile anlamadim diyor muş.ona sevgim sifir diyor muş.bu adam ayni zamanda sevgiler gününde daha çiçek.alip sen her şeye değersin diyen biriydi sevgi bu kadar kolay bitiyor mu anlamıyorum hocam ne yapmam lazım bana bir yol gosterirmisiniz