Aile

babam hapiste annem kafayı yemiş en ufak seye bile bağırıp küfürler ediyor çok bunaldım napıcağımı bilmiyorum

Eşimle arkadaş aracılığıyla tanışıp birbirimizi severek evlendik. İlk başlarda sorun yoktu fakat nişandan sonra ailesinin serzenişleri başladı. Nişanda hoşgeldin demeyen eniştemden, nişan tarihini belirledik diyen anneme kadar bahane üretmeye başladılar. Annem bu şekilde konuştu diye küstüler. Yüzümün asık olmasından az aramamdan ablasıyla çok sık görüşmememden çıkan sorunlar nişan atmaya kadar vardı. O gün eşim de ailesine inanıp surat yastığımı ifade edip beni terketti. Bu durumda yeniden bir araya gelmemiz zor oldu. Elalem ne der kaygısıyla düğünü yaptık. Eşimin ailesinin her anlarında bulunmaya çalıştım. Evlerine gittim ihtiyaçlarını karşıladım. Eşlerine dostlarına hizmet ettim. Sonra babam hastalandı. Eşim tarafından kimse aramadı. Babam vefat etti yine kimse gelmeyi bırakın gelmedi. Sebebini sorduğumda kandilde aramadığım yüzümün asıl oldugu anlatıldı. Babam hastalanana kadar işlerine aradığım sürede herşey iyiydi sıkıntı yoktu ama işte benim bu anımda ailesinden kimse yanımda yoktu. Babam vefat edeli 1.5 ay oldu. Atlatamadığım gibi evlilik sorunlarımla da daha çok yıpranır yorulur oldum. Eşim ailesine giymem gerektiğini yoksa evliliği bitirebileceğimizi söyledi. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Her ne kadar beni sevdiğini söylesede hiçbir zaman hissetmedim ne sevdiğini ne aile olduğumuzu ne bana değer verdiğini. Nasıl yol izlemeliyim yardımcı olur musunuz?

Eşim iki yıl önce benden ayrılma fikrini aklına koydugunu ancak bunu araya giren ölüm haberleri nedeni ile ertelendiğini dile getirdi hocam benim onu hiç sevmediğimi ilgisiz olduğumu düşünüyor ancak şöyle bir problem var ki hep kendi içinde yaşayıp bana hiçbirşey dememesi şimdide bu konuda baya ısrarlı beni evden gönderene kadar cabaladi konusmak yerine sürekli küsüyor evden ayrılalı bir ay olacak bir kere bile aramadı ama boşanmak.için bile bir konuşmamı insan konuşmuyor.iletişim kurmuyor.soranlara ben çok çok iyiyim diyormuş.onuda hiç merak etmiyorum evde yokluğunu bile anlamadim diyor muş.ona sevgim sifir diyor muş.bu adam ayni zamanda sevgiler gününde daha çiçek.alip sen her şeye değersin diyen biriydi sevgi bu kadar kolay bitiyor mu anlamıyorum hocam ne yapmam lazım bana bir yol gosterirmisiniz

Hocam merhabalar öncelikle , nasılsınız? Benim derdim çok karmakarışık ruh halindeyim sizleri buldum açıkcası fotoğrafınızdan da çok samimi gördüğüm için size yazmak istedim. Babam annemi yıllar öncesinde de aldatıyordu ve cezaevine girdi yıllarca annem boşanmadan herşeyi kabul edip cezaevindeyken bile baktı ona. Şuan cıktı ayrı yaşıyoruz babamla annem hala evli aslında annem sevmiyor gibi davranıyor takmıyor gibi yapmay çalışıyor ama şuan babamın aldattıgını tekrar öğrendi. 2-3 gündür morali çok bozuk onu öyle gördükçe ben kendi ilişkimde de korkulara kapılıyorum. Karşımdaki adamın babam gibi olmasından korkuyorum huzursuzum. Anneme ayrı üzülüyorum kendi geleceğimde korkularımla yaşıyorum babam 53 annem 52 yaşında kocaman insanlar 25 yaşımda onlardan daha yaşlı hissediyorum kendimi geleceğe karşı umutsuz hissediyorum . Ne önerirsiniz ne yapmam gerekli 😒

Merhaba ben 18 yaşındayım üniversteye hazırlanıyorum ve çok zor bir tempoyla tıp okumak istiyorum . Ailem sürekli dpktor olunca param olunca onlara para vermemi , gerekirse hepsini vermemi sürekli söylüyor. Çok bunalıyorum motivasyonum düşüyor ne yapmam lazım

Merhabalar Özlem hanım. Ben ailemin en küçük çocuğuyum 26 yaşındayım. Fakat bu zamana dek gerek meslek tercihimde gerekse hayata dair dusuncelerimde hep annemi ve ablalarımı dinledim. Benim adıma benim icin neyin daha iyi olacağını bilirler diye düşündüm ama hiçbir zaman kendime mutlu olup olmadığımı sorduğumu hatırlamıyorum çünkü hayatımda çoğu şeye sahipsem bu onlar sayesindeydi. Onların sözünden çıkmak yada fikir ayrılığı yaşamak hissi bana her zaman kötü hissettirmistir. Şuanda birliktelik yaşadığım kişi ile mutlu olacağımı hissetsem de bazı konularda uyumsuz oldugumuzu, mutlu olamayacağımı düşünüyorlar. Böyle bir kararda kendi iç sesimi dinlemek istiyorum cunku ilk kez benim icin dogru karar diyebilecegim bir iliski yasiyorum ama yapamıyorum. Bana neler tavsiye edebilirsiniz

Merhaba hocam artık hiç kimseye güvenemiyorum hayatımda etrafımda herkesin yalan söylediğini beni kandırdığını düşünüyorum.Babam ben 18 yaşındayken annemi aldattı daha sonra annemde onu aldattı iş yerinde çok sevdiğim bir abla eşini aldattı ve yine gördüğüm tanıdığım bir erkekle dayım halam hepsi ailelerini aldattı kimisi öğrendi kimisi hala saklıyor dışarıdan o kadar mutlu gözüküyor ki hepsi asla aldatmaz bunlar dersiniz.3 yıllık bir ilişkim var erkek arkadaşımın erkek kardeşinin yeni bir kız arkadaşı oldu benden 1 yaş küçük o geldikten sonra erkek arkadaşımın ailesinden herkesin değiştiğini düşünmeye başladım artık kimsenin beni sevmesine gerek kalmadığını benden daha konuşkan daha iyi biri geldiği için herkesin benden soğuduğunu uzaklaştığını hissetmeye başladım bu o kadar arttı ki buluşmaya gittiğimizde kızlar aynı renk giyindiklerinde tesadüf dese bile beni dışlayıp kendi aralarında anlaşıp öyle giyindi demeye devam etti beynim hatta erkek arkadaşımın ondan hoşlandığını düşünücek kadar ileri gittim kimseye inanamıyorum her şeyden her olaydan her hareketten şüpheleniyorum diğerlerinin yüzüne gülsem belli etmesem de içimde bu düşünceler dönüp duruyor babamın bile yalan söylediği bu dünyada herkes yalan söyleyebilir fikri hep aklımda annem şuan evli olduğu halde hoşlandığı karşı cins birine hediye al diye ben ona fikir verebiliyorum ve bunu artık tuhaf bulmuyorum yeterki psikolojisi düzelsin bizi bırakmasın sadece mutlu olsun babam şuan annemi aldatsa bize yansıtmadığı sürece onu bile umursamayacak kafadayım 25 yaşındayım bir yandan kafamdaki her düşüncelerin yanlış olduğunu hissederken bir yandan olması gereken bu gibi hissediyorum ne yapmam gerek bilmiyorum durumum git gide kötüleşiyor mu psikoloğa gitmem gerek mi yoksa kendi başıma doğruları bulup düzelebilir miyim 2020 yılında 1 yıl boyunca Major depresif bozukluk yüzünden raporlu ilaç kullanıp bırakmıştım iyi olduğumu düşünüyordum ama şuan kendimi çok kötü hissediyorum sizce ne yapmalıyım

Nasıl başlayayım bilmiyorum. Erkek arkadaşımı ailemle tanıştırdım hayatımda 2. Kez aşık oldum. 3 aylığız ve evlenme teklifi aldım elbetteki kabul ettim. Her normal insan gibi istemek istiyorlar ama annem erken diyip duruyor. Tekliften 1 hafta önce annesi ben ve erkek arkadaşım bilmeden annemle konuşmuş. Benim yüzde 50 kardeşiminde yüzde 50 hisseye sahip olduğu ev var laf arasında orda oturur kardşeime payını veririz demiştik. Haddi olmadan bunu ben annemle konuşmadan gidip çocuklara verirsin orda otururlar tarzı bişey demiş. Bende kavga ederken bana söylemeden nasıl söylersin deyince kavga bitsin diye söylemedim dedim 1 kere konuşma geçti o zaman aklında kalmıştır dedim. Olay şimdi erkek arkadaşıma kaldı o söylemiştir diye. En azından saygı duy sevmesende diyorum saygı bile duymuyor. Dışarı çıkarmıyor gizlice görüşüyoruz. Erkek arkadaşımada anlatmadım evlenmeye meraklıymışım annem öyle söylüyor ben 22 erkek arkadaşım 24 yaşında yakın zamanda doğum günlerimizde var yaş alıyoruz. Ben 1.5 senedir çalışan biriyim çalışmakla hayata atılmıyormuş parası yokmuş yapamazmış. Düğünü bile 2 sene sonra istedi onada tamam dedik barıştık şimdide saygı duymuyorum istemiyorum diyo. Dayımın yanında o iş yaş diyor. Gerçekten ne yapacağımı şaşırdım

Merhaba, Eşim ailesiyle ilgili konuları benimle paylaşmıyor. Mesela erkek kardeşi işten ayrılıp yeni bir işe girmiş ve ben bunu sosyal medya hesabından gördüm.kardesin işten mi ayrıldı dediğimde aaa oylemiymis dedi ben de sen bilmiyor musun dediğimde biliyorum da sen neden bana anlatamadin diye kızcağın için hemen bildigimi söylemedim dedi neden bana anlatıyorsun dediğimde bizene diyip tavırlı şekilde konuşmayı devam ettircek gibi bir his veriyor ben de başka bisey soramıyorum. Ama ailesi ile ilgili tüm konularda böyle hiç bana anlatmıyor, kendi sosyal çevresi ve arkadaşları ile ilgili konuları ise anlatiyor

12 yıldır evliyim. 6 yılı farkli ülkelerde yasayarak geçirdik. Esler arasındaki sıcaklığı ve yakınlığı hiç yakalamadik. Kızım 2.5 , 4ve 5 yas arasi olmak üzere esimle birlikte ve ayrı yaşadığımiz zamanlarda bazı sorunlar yaşadığı ve yardim aldı. Eşimle süren ev arkadaşlığımızı bitirmek istiyorum..ancak kızımın etkilenmesinden yeniden o kabus günlere dönmekten korkuyorum. Babasını, aile ile birlikte yaşamayı öğrendi. Bu duygunun ,güvenin tadına vardı. Cok mutlu ve pozitif. Bunu yıkmak istemiyorum. Ne yapabilirim?