Aile
Eşimin önceki ilişkileri
Merhaba, 13 yıllık evliyim, 2 çocuk babasıyım, eşim benim ilk sevgilimdi ve onunla evlendim, evlenmeden önce onun daha önce nişanlanıp ayrıldığını ve onun haricinde sevgililerinin olduğunu biliyordum. Evlenmeden öne az çok neler yaşadıklarını anlattı ama 13 yıl sonra ortaya çıkan bir Fotoğraf benim psikolojimi bozdu ve eşimin komple geçmişini araştırmaya başladım çünkü kafamda hep “acaba?” sorusu vardı. Maalesef öğrendimki birçok kişiyle cinsel birliktelik yaşamış hatta evli bir adamla bile birlikte olmuş ve düğünden sonraki gece beni kandırmış bir şekilde manipüle etmiş. Kendisinle konuştum bu durumu eskiden çok hata yaptığını söyledi kabul etti ama ben daha fazla detay öğrenmek istedim ama her seferinde yalanlar söyledi ve bunlar ortaya çıktı, ve anladımki tam neler yaşandığını hiçbir zaman öğrenemeyeceğim, hep acabalar devam edecek kafamda. Kendimi aylardır çok kötü hissediyorum, 37 yaşındayım, ara sıra panik atak geliyor nefes alamıyorum, eşime artık dokunamıyorum. Haftalardır içimden durmadan ağlamak geliyor, istemsiz şekilde. Geceleri uyuyamıyorum, Bazen hayaller kuruyorum kimseye anlatamıyorum derdimi. Boşanmayı düşündüm ama daha sonra her şey düzelecek mi sorusu var? Ona benden başkasının dokanmış olması, bütün ilkleri ben onunla yaşarken onun zaten herşeyi daha önce birçok kişiyle yaşamış olması beni kahrediyor. Her bir yerde onun eski yaşadığı anılar var onlar aklıma geliyor. Ona bakamıyorum, dokunamıyorum. Bi ara intihar etmeyi bile düşündüm ama çocuklarımın olduğu aklıma geldi ve bu saçma düşünceyi aklımdan çıkardım. 37 sene boyunca hiç kendimi bu kadar çaresiz bu kadar kötü hissetmedim. Çünkü biliyorum çaresi yok geçmişte kaldı hepsi ama ben hiç iyi değilim. Ben ne yapmalıyım? Bu durum geçer mi, atlatılabilir mi?
Uzmanın Cevabı: Merhaba, yaşadığınız durumun sizi çok zorladığını ve yalnız hissettirdiğini anlıyorum. Güveniniz sarsılmış. Anlattıklarınızda yoğun üzüntü, panik atak belirtileri ve çaresizlik duyguları var; bunların tek başına taşınması gerçekten çok ağır olabilir. Böyle dönemlerde güçlüymüş gibi davranmaya çalışmak yerine destek almak en sağlıklı adım olur. İsterseniz birlikte seans planlaması yapabiliriz. Önerim olay daha tazeyken boşanma gibi önemli bir karar almamanız. Eşinizin şu an pek gurur duymadığını, pişman olduğunu ifade ettiği bazı geçmiş deneyimleri var. Belli ki sizin bu konuyu kabul edemeyeceğinizi bildiği için yalan söylemiş ve ilişki yalan üzerine kurulmuş. Buradaki güven kaybının yeniden inşa edilmesi gerekir. Sizin de bu konuya ilişkin düşüncelerinizi ve davranışlarınızı terapi sürecinde sorgulamak gerekir. Örneğin, geçmişi karıştırmanın detay öğrenmenin ne gibi bir önemi ve faydası/zararı olabilir? gibi. Ya da başka birinin eşinizle sizle olmadan önceki birlikteliği şimdiki hayatınız üzerinde nasıl bir etki yaratabilir? gibi. Düşüncelerimiz duygularımızı ve davranışlarımızı etkiler. Terapide bunları sorgulamak önemlidir ve sizin bu süreçte karar vermenize yardımcı olacağına inanıyorum. Sevgiler.
Karımın eskiden yaşadığı ilişk
Merhaba, 13 yıllık evliyim, 2 çocuk babasıyım, eşim benim ilk sevgilimdi ve onunla evlendim, evlenmeden önce onun daha önce nişanlanıp ayrıldığını ve onun haricinde sevgililerinin olduğunu biliyordum. Evlenmeden öne az çok neler yaşadıklarını anlattı ama 13 yıl sonra ortaya çıkan bir Fotoğraf benim psikolojimi bozdu ve eşimin komple geçmişini araştırmaya başladım çünkü kafamda hep “acaba?” sorusu vardı. Maalesef öğrendimki birçok kişiyle cinsel birliktelik yaşamış hatta evli bir adamla bile birlikte olmuş ve düğünden sonraki gece beni kandırmış bir şekilde manipüle etmiş. Kendisinle konuştum bu durumu eskiden çok hata yaptığını söyledi kabul etti ama ben daha fazla detay öğrenmek istedim ama her seferinde yalanlar söyledi ve bunlar ortaya çıktı, ve anladımki tam neler yaşandığını hiçbir zaman öğrenemeyeceğim, hep acabalar devam edecek kafamda. Kendimi aylardır çok kötü hissediyorum, 37 yaşındayım, ara sıra panik atak geliyor nefes alamıyorum, eşime artık dokunamıyorum. Haftalardır içimden durmadan ağlamak geliyor, istemsiz şekilde. Geceleri uyuyamıyorum, Bazen hayaller kuruyorum kimseye anlatamıyorum derdimi. Boşanmayı düşündüm ama daha sonra her şey düzelecek mi sorusu var? Ona benden başkasının dokanmış olması, bütün ilkleri ben onunla yaşarken onun zaten herşeyi daha önce birçok kişiyle yaşamış olması beni kahrediyor. Her bir yerde onun eski yaşadığı anılar var onlar aklıma geliyor. Bi ara intihar etmeyi bile düşündüm ama çocuklarımın olduğu aklıma geldi ve bu saçma düşünceyi aklımdan çıkardım. 37 sene boyunca hiç kendimi bu kadar çaresiz bu kadar kötü hissetmedim. Çünkü biliyorum çaresi yok geçmişte kaldı hepsi ama ben hiç iyi değilim. Ben ne yapmalıyım?
Uzmanın Cevabı: Merhaba, Paylaştıklarınız için teşekkür ederim. Bu kadar zor bir süreçten geçerken duygularınızı, çaresizliğinizi ve yaşadığınız kafa karışıklığını samimi bir şekilde ifade etmeniz çok kıymetli. Anlattıklarınız, ne kadar derin bir hayal kırıklığı ve acı içinde olduğunuzu gösteriyor. Şu an hissettiğiniz yoğun duygular ve fiziksel belirtiler (panik atak, uykusuzluk, ağlama krizleri, dokunma isteksizliği) son derece anlaşılır. Güvenin sarsılması, aldatılmışlık hissi ve geçmişe dair bilinenlerin değişmesi, bir insanın en temel değerlerini ve inançlarını sarsabilecek durumlardır. Bu durum, yalnızca evliliğinize değil, aynı zamanda kendinize ve hayata bakış açınıza da büyük bir darbe vurmuş gibi görünüyor. *Yaşadığınız Durum ve Duygusal Tepkileriniz Öncelikle, şu anda yaşadığınız şeyin bir "güven krizi" olduğunu belirtmek isterim. Evliliğinizin 13 yıllık sağlam temeli, eşinizin geçmişiyle ilgili yeni öğrendiğiniz bilgilerle sarsıldı. Bu durumun, sizin için bir nevi "gerçekliğin yeniden yazılması" anlamına geldiğini düşünüyorum. Bugüne kadar bildiğiniz ve inandığınız her şeyin sorgulanması, ciddi bir psikolojik travma yaratabilir. *İhanet ve Aldatılmışlık Hissi: Eşinizin geçmişini eksik veya yanlış anlattığını düşünmeniz, ilişkinizin temelindeki dürüstlük ve açıklık ilkesini zedelemiş. Bu durum, kendinizi aldatılmış ve manipüle edilmiş hissetmenize yol açıyor. *Değerlerin Sorgulanması: "Her şeyin ilkini ben onunla yaşarken, onun bunları daha önce defalarca yaşamış olması" düşüncesi, sizin için bir nevi özel ve eşsiz olma hissinin kaybolması anlamına geliyor. Bu durum, sizi değersiz ve önemsiz hissettirebilir. *Geçmişe Takılı Kalma: Zihninizde sürekli dönüp duran "acabalar", geçmişteki anılar ve eşinizin eski ilişkileriyle ilgili düşünceler, şu anki anın keyfini çıkarmanızı engelliyor. Bu durum, adeta bir kısır döngüye dönüşmüş. *Fiziksel ve Psikolojik Belirtiler: Panik ataklar, uykusuzluk ve ağlama krizleri, yaşadığınız yoğun stres ve kaygının bedensel yansımalarıdır. Bu belirtiler, psikolojik sıkıntınızın ne kadar derinleştiğinin bir işareti. *Peki, Ne Yapmalısınız? Yaşadıklarınızın tek bir çözümü yok, ancak bu zorlu süreçten çıkmanıza yardımcı olabilecek bazı adımlar mevcut. 1. Profesyonel Destek Alın: Şu an yaşadığınız bu duygusal kriz, tek başınıza üstesinden gelebileceğiniz bir durum olmayabilir. Anlattıklarınız, bir travma tepkisine işaret ediyor. Bir klinik psikolog veya psikiyatristten destek almanız, bu süreci daha sağlıklı atlatmanızı sağlayacaktır. Bir terapistle konuşmak, duygularınızı anlamlandırmanıza, geçmişle yüzleşmenize ve "acabalar" döngüsünden çıkmanıza yardımcı olabilir. Panik atak gibi fiziksel belirtileriniz için bir psikiyatristle görüşmeniz de faydalı olacaktır. 2. Eşinizle İletişimi Yeniden Kurun: Şu anda eşinizle aranızdaki güven köprüsü yıkılmış durumda. Ne kadar zor olsa da, bu durumu ondan kaçarak ya da sessiz kalarak çözemezsiniz. İlişkinizi onarmayı düşünüyorsanız, bir çift terapistine gitmeyi öneririm. Bu, profesyonel bir arabulucu eşliğinde, her iki tarafın da duygularını ve beklentilerini dürüstçe ifade edebilmesine olanak tanır. 3. Kendinize Odaklanın: Bu süreçte eşinize ve onun geçmişine odaklanmak yerine, kendinize, kendi duygularınıza ve ihtiyaçlarınıza odaklanmalısınız. Kendinizi iyi hissetmediğiniz bir durumda, çocuklarınıza veya evliliğinize de yeterince destek olamazsınız. Size iyi gelecek aktivitelere yönelin, hobilerinizi yeniden keşfedin veya yeni hobiler edinin. Spor yapmak, yürüyüşe çıkmak gibi fiziksel aktiviteler de psikolojik sağlığınızı olumlu etkileyecektir. 4. Boşanma Kararını Duygusal Tepkilerle Vermeyin: Boşanmayı düşünmeniz, içinde bulunduğunuz çaresizlik hissinin bir sonucu olabilir. Ancak, bu kadar yoğun duygularla alınan kararların sonrasında pişmanlık yaşama olasılığı yüksektir. Boşanmanın da kendi içinde zorlukları olduğunu unutmamalısınız. Çocuklarınızın bu süreçten en az zararla çıkabilmesi için, bu kararı bir terapist eşliğinde, daha sağlıklı bir düşünme süreciyle değerlendirmeniz önemlidir. Anlattıklarınızdan anladığım kadarıyla, siz artık sadece eşinizin geçmişiyle değil, bu geçmişin "sizin üzerinizde yarattığı etkiyle" mücadele ediyorsunuz. Bu etki, sizin kendi yaşam kalitenizi, huzurunuzu ve geleceğe dair umutlarınızı elinizden alıyor. Bu hislerin geçici olduğunu bilmelisiniz. Şu anki acınız ne kadar derin olursa olsun, bir profesyonel yardımıyla bu süreci yönetebilir ve geleceğe daha umutla bakabilirsiniz. Unutmayın, bu yolda yalnız yürümek zorunda değilsiniz. Başka sorunuz veya talebiniz olursa, dilediğiniz zaman bana tekrar ulaşabilirsiniz. Sağlıklı günler dilerim.
Eşimden ayrilamiyorum
Merhaba 15 yillik evliyim uc cocugum var 2 yıldır eşimde bazı değişiklikler hissediyordum işi dolayısıyla sürekli sehir dışına cikiyor bir türlü içime sinmeyen bir seyler vardı birlikte olurken beni sürekli baska erkeklerle hayal ediyordu ilk bu tarz konuşmalarında cok buyuk tepkiler verdim ancak bunun bir fantazi oldugunu söylüyordu bundan üç ay önce cocuklar annesindeyken gece birlikte alkol aldik ilerleyen saatlerde kapi çaldı ve odada baska bir erkeği gördüm o anda sok oldum ve çığlıklar atmaya başladım adam kaçıp gitti esimde bana bu seferde şiddet uyguladı onun sizdigi bir anda telefonuna baktım o adam kim ne oluyor diye bir arkadaslik sitesinde benim resimlerimi baska erkeklere gösterdiğini ve benimle ilgili cok ahlaksızca konuşmalar yaptığını gördüm ve sinir krizleri geçirdim esim aylardır yalvarıyor herseyi unutmam icin ancak ben ne onunla kalabiliyorum ne de ayrilabiliyorum bu durumu ilk defa size anlatma cesareti gösterdim kendimi o kadar değersiz ve mutsuz hissediyorum ki ne yapmam gerektiğini aslında biliyorum ama bunların hic birine cesaretim de yok annemi zaten 3 yıl önce anı bir şekilde kaybetmiştim hic birseyi kaybetmek istemediğim icin mi hala devam etmeye calisiyorum
Uzmanın Cevabı: Merhaba, Yaşadığınız bu deneyim için sizin adınıza üzgünüm… Bir tarafınız size zarar verdiğini gördüğünüz bu ilişkiden çıkmakta zorlanırken bir tarafınız da destek ve yardım arayışında. Sağlıklı kararlar vermeye çalışan bu yönünüze kulak vermek ve değişimin, dönüşümün önünde engel olan geçmiş ve güncel yaşam deneyimlerini anlamlandırıp iyileştirmek için terapi güvenli bir alan sunar. Yardım arayışınızı içtenlikle tebrik ederim 🌸 Profilim üzerinden randevu oluşturabilirsiniz, böylelikle sizi daha yakından tanıyıp yardımcı olabilirim. Sevgilerimle,
Eşimle çözemediklerimiz
Merhaba hocam ; Ben madde bağımlısıydım ve 2019 da bıraktım sonra eşimle 2019 da tanıştık ilk bir yıl süperdi sonra yine düştüm o pisliğe ama herkesten sakladım eşime hep işe gidiyom dedim ama madde kullanmaya gittim para dısarda buluyordum hırszlık filan değil ondan bundan istiyodum eve bırakıyodum parayı birazda kendime ayırıyodum ama hep yalan söylüyordum öğrenmesini istemiyordum gidip gelmemezlik yapıyordum onu kapıda bekletiyodum hiç kötü davranmadım ona ama evlilikte yapılamaması gereken en kötü şeyi yaşattım 1 yıl boyunca 2 gün gelmiyordum sabah çıkıp gece gelıyodum telefonu kapatıyodum yani çok kötü şeyler yaşattıö hocam ona ve beni çok seven kadın ben düzeldikten sonra değişti yani şuan çalışıyorum mobilyalarımı aldım bir çocuğumuz var sağlıklı evime bakıyorum işten eve evden işe bir hayatım var onlar olmadan dısarı çıkmıyorum bişey kullanmıyorum ama şuan eşim bana hep hakaret ediyor herşeye sinirleniyor beni aşalıyor küfürlü konuşuyor böyle yapma dediğimde senin eser'in dıyor o yaptıklarımı söylüyor bana ama seviyorum diyor anlamıyorum ben düşünüyorum evet haklı adice şeyler yaptım ama beni affet dedim ve affetti ve şuan onlar için çabalıyorum bu kez o sapıttı evet beni bırakabılırdı ayrılabılırdı hatta yüzümü bile görmek istemeye bilirdi ama pişmanım ve ona diyorum ki beni aff ettiysen geçmişimi getirme nolur beraber ilerleyelim bu yolda yardımcı ol bana sadece saygını koru diyorum ama hep alttan almak zorundayım hep yalvarmak zorundayım o itiyor ben gidiyorum kendimi çok mahcup ve değersiz hissediyorum ona karşı sizce eşim haklı mı sizce beraber bu yolda mutlu olmaya mı çalışalım yoksa ayrılmak mı en iyisi yani onun için ben istemiyorum tabi ki ama ona karşı ne yapmalıyım ki bunlar çıksın hayatımızdan sizce hayatındaki en kötü şey ben miyim lütfen yardımcı olun iyi akşamlar
Uzmanın Cevabı: Merhaba sayın danışan hoşgeldiniz; yaşadığınız bu karmaşık ilişki döngüsü için üzgünüm; bağımlılık geçmişiniz ve düzelme çabanız takdire değer, ancak eşinizin tepkileriyle baş etmek sizi değersiz hissettiriyor gibi görünüyor. Kısa süreli dinamik psikoterapi (KSDP) perspektifinden bakarsak, eşinizin hakaretleri ve geçmişinizi yüzünüze vurması, altta yatan bastırılmış öfke, güven kırılması ve yaralanmışlık duygularının (örneğin, terk edilme veya aldatılma hissi) bir yansıması olabilir – bu, KSDP'de sıkça görülen bir savunma mekanizmasıdır. Sizin suçluluk duygunuz ise, sürekli alttan almanızı tetikliyor ve bu döngüyü sürdürüyor. Eşiniz kısmen haklı olabilir (geçmiş eylemlerinizin etkisi var), ama bu, sağlıklı bir ilişkiyi hakaretle sürdürmeyi haklı kılmaz; affetmek, geçmişi silmek değil, birlikte iyileşmek demektir. Önerim: Ayrılık en iyisi mi diye sormuşsunuz – bu, sadece sizin kararınız, ama önce çift terapisi (KSDP odaklı) deneyin; bu, duygusal tıkanıklıkları hızlıca açığa çıkarıp iletişimi yeniden yapılandırabilir. Bireysel olarak da terapi alın, suçluluğunuzu işleyin. Evde küçük adım: Sakin bir anda eşinize "Bu hakaretler beni uzaklaştırıyor, lütfen birlikte terapiye gidelim" deyin. Kendinize sorun: "Bu değersizlik hissi, geçmişimden mi yoksa şu anki döngüden mi besleniyor?" Siz hayatındaki en kötü şey değilsiniz; değişim potansiyeliniz var. Profesyonel destek şart, yalnız değilsiniz. Ayrıntılı bilgi ve psikoterapi desteği için sizi bekliyorum saygılarımla...
duygusal bağ kuramama
12 yıllık evliyim. Eşimi isteyerek evlendim. Fakat yıllar geçmesine rağmen bir türlü istenen sıcaklığı yakalamam mümkün olmadı. Eşim güzel, insani yönü çok iyi ve fikirsel olarak benzer bana. Fakat karı koca ilişkimizi bir türlü tutturamadık. Bazen kendi kendime bir kadından isteyeceğin her şey eşimde var ama ben neden bir türlü o sıcaklığı yakalamıyorum diye soruyorum ve cevap bulamıyorum. Sorunun benden kaynaklandığını düşünüyorum. Ayrılmak falan da istemiyorum. Çünkü bana, aileme, arkadaşlarıma karşı oldukça iyi davranıyor. Bana bu konuda yardımcı olabilir misiniz. ? Mesela bir türlü ona odaklanamıyorum, güzel bayanlar dikkatimi çekiyor. Yanlış anlamayın o bayanları arzulamıyorum gidip konuşamam bile ama böyle bir sorunum var. Neler önerirsiniz. Teşekkür ederim
Uzmanın Cevabı: Merhaba, her evliliğin/ilişkinin dinamiği farklıdır, kendine özgüdür. Bu dinamiği ise eşlerin birbirlerinden beklentileri, talepleri, duygu ve düşünceleri oluşturur. Sizin açınızdan baktığımızda evliliğinizi ve eşinizi mantığınız, düşünceleriniz çerçevesinde değerlendirdiğinizi anlamak mümkün. Bu noktada ilk sorumuz; evliliğinizden aldığınız mantıksal tatmini duygusal olarak alabiliyor musunuz? Sonrasında ise bu duygusal doyumu sağlayabilmeniz için neler gerekli? Beklentileriniz neler, gerçekçi mi? Eşiniz beklentilerinizi sizin istediğiniz gibi mi yoksa kendince mi karşılıyor? Bu soruların cevaplarını aramak çözüm yolundaki ilk adımlar olabilir. Ancak bulduğunuz cevaplara göre çözüm süreci sizi "eşinizle birlikte" çaba sarf etmeniz gereken bir noktaya getirirse Çift Terapisi almanızda fayda görüyorum. Sevgiler...
Ailem beni sevmiyor
Öncelikle merhaba hocamm, Henüz 12 yaşındayım, 2013 yılında doğdum ve yaşadıklarım bana biraz ağır geliyor, sizin profilinize baktım, çok kafa dengi ve anlayışlı birine benziyordunuz^^ Bende size danışmak istedim. Benim hayatımda en çok zorlandığım şey, ailemden özellikle babamdan gördüğüm davranışlar oldu. Kendimi bildim bileli babamın beni aşağılamaları, küçümsemeleriyle karşılaştım. “Senden bir bok olmaz” gibi sözler duymak, insanın özgüvenini yerle bir ediyor. En kötü olanı ise bu sözlerin aile içinde, herkesin önünde söylenmesi. Annemin sessiz kalması, kardeşimin de bu duruma aldırmaz gibi davranması beni daha da yalnız hissettiriyor. Kardeşimle aram çok karışık. Bir yandan ikimiz aynı ortamdayız, aynı arkadaş grubundayız ama sanki düşman gibiyiz. Bana sürekli laf sokuyor, yeteneklerimi küçümsüyor. Mesela dans etmeyi çok severdim ama onun aşağılamaları yüzünden dans etmeye utandım. Sesimle ilgili herkesin iyi olduğunu söylese de, kardeşim beni şarkı söylemekten vazgeçirmeye çalışıyor, kendini övüyor. Bu rekabet ortamı beni çok yıpratıyor. Evde kendimi ifade etmeye çalıştığımda sesim duyulmuyor, sözümü kesiliyor ve aşağılanıyorum. Kardeşim bile bazen araya girip beni susturuyor, ama arkadaşlarım benim yanımda duruyor ve destek oluyorlar. Onların desteği beni ayakta tutuyor. Babam çok ayrı. Zaten ikimiz arasında ayrımcılık yapıyor, kendimi bildim bileli bunun farkındayım. Eline geçen her fırsatta beni aşağılıyor, senden bir bok olmaz. Vb şeyler söylüyor. Geçen arabadaydık kardeşimde ona kafa tutmasına rağmen en fazla kardeşimin sesinin çıkmasına rağmen kardeşime dedi ki; annelerin bedduası tutmaz ama babaların tutar, bende bu aptala elime geçen her fırsatta beddua ediyorum. Biz ölüp gideceğiz ama bu salak kardeşin bir gün sana benim iki yakam niye bir araya gelmiyor derse, ona babam sana cok beddua etti dersin. Dedi. Ve bunların hepsini annem kardeşim ben ve baba denilemeyecek aşağılık hepimiz birlikteyken söyledi. Yüzüme söyledi yani direkt, annem sesini çıkarmadı. Kardeşim tatmin olmuştur zaten.
Uzmanın Cevabı: Merhaba, Yazdıklarını dikkatle okudum. Hissettiklerinin her biri çok anlaşılır Evin içerisinde kardeşinin rekabetçi tutumları, babanın eleştirel tavrı ve annenin sessizliğiyle sanki sesin duyulmuyor, anlaşılmıyorsun ve görülmüyorsun gibi hissettiğinden bahsetmişsin. Öncelikle bunları yaşadığın ve bu durumla tek başına mücadele etmek zorunda kaldığın için üzgünüm. Kimse böyle erken bir yaşta eleştirel tutumlarla karşılaşmayı ve böyle zorlayıcı duygularla baş etmeyi hak etmez. Tüm bunlar senin için gerçekten çok yorucu olmalı. Özellikle bahsettiğin babandan gelen aşağılayıcı sözler, küçümseyici tutumlar kendilik algını doğrudan etkileyebilir. Bu tür ifadeler hepe de diğer insanların yanında, kişinin kendine olan güvenini zedeler ve “ben yeterli miyim, değerli miyim?” gibi temel soruları sık sık sorgulamasına neden olabilir. Ayrıca kardeşinin rekabetçi tavırlarıyla sanki girmek istemediğin bir yarışa çekiliyosun ve ihtiyacını hissettiğin aile içi desteği kardeşinden de alamıyosun. Bu da seni daha da yalnız hissettiriyor olmalı. Bu noktada önemli olan şu, ne kadar bu yaşlar böyle eleştirel tutumları içselleştirmeye çok açık olduğumuz zamanlar olsa da kendine sana söylenenlerin senin gerçekliğin olmadığını, bu tür davranışların karşı tarafın baş edemediği duyguların dışa vurumu olabileceğini ve bunun seni değersiz yapmayacağını hatırlatmanı isterim. Bu sözlerden çok daha fazlasısın ve sadece kendin olduğun için değerlisin. Bununla birlikte, etrafında destek mekanızmaları olması çok değerli. Arkadaş çevrende destek görebilmen önemli bir koruyucu faktör. Destekleyici ilişkiler, yaşadığın duygusal yükün bir kısmını taşımanda yardımcı olabilir. Ayrıca dans etmekten ve şarkı söylemekten keyif aldığını belirtmişsin. Bu tür kendini ifade etme yolları, senin için hem keyifli hem de duygusal olarak rahatlatıcı olabilir. Eleştirilmek ya da küçümsenmek, bu alanlardan uzaklaşmana neden olmuş gibi görünüyor. Ama bu yeteneklerinin senin kimliğinin bir parçası olduğunu unutma lütfen. Başkalarının tavırları, bu ilgilerden vazgeçmeni gerektirmez. Bu süreçte sana yardımcı olabilecek birkaç şey olabilir: • Günlük tutmak ya da duygularını yazılı olarak ifade etmek, iç dünyanı düzenlemene yardımcı olabilir. • Kendine düzenli olarak “Bugün neler hissettim?”, “Benim için zor olan neydi?” gibi sorular sormayı deneyebilirsin. • Okulda bir PDR öğretmeni ya da güvendiğin bir yetişkinle konuşmak, bu duyguların yükünü paylaşmana yardımcı olabilir. • Mümkünse ve istersen bir terapist ile görüşmek, yaşadıklarının etkilerini anlamlandırmak ve kendini daha güvende hissetmek açısından çok faydalı olabilir. Bu gorüşmelerde senin de izin verdiğin kadarında terapist ailenle de ebeveyn görüşmeleri yapabilir ve aile içi tutumlarının senin üzerindeki etkilerini onlara anlatmaya ve bu tutumların nasıl değişebileceğini ve nasıl ortak, sağlıklı iletişim biçimleri kurulabileceğini belirleyebilirsiniz. Son olarak, yaşadıkların karşısında hissettiklerin çok anlaşılır. Bu duygularınla baş etmeye çalışıyor olman, senin ne kadar farkında ve dayanıklı biri olduğunu gösteriyor. Ama unutma, bu yükü yalnız taşımak zorunda değilsin. Görüşmek istersen tekrar yazabilirsin. Ben buradayım. :)
Kaygı
Merhaba hocam, benim hayatta bir tek annem var hiçbir akrabamızla görüşmüyoruz birde 5 yıllık sevgilim var 23 yaşındayım. Anneme ilişkimden bahsedemiyorum çünkü annem babamdan çok çektiği için yıllarca erkeklere biraz düşman, beni korumak için böyle şeylere karşı çıkıyor sevgilim olmasını bile istemiyor. Ama benim 5 yıllık ilişkim ve 2 yıl sonra üniversiteden mezun olacağım, anneme söylediğimde evlenecek olduğumda annemi yalnız bırakacağımı düşündükçe ağlamadan duramıyorum 1 yıldır bu düşünce beni mahvetti kilo verdim çok kaygılanıyorum neredeyse 2 günde bir geceleri ne yapacağımı düşünüp ağlıyorum annemi çok seviyorum evlenip annemi yalnız bırakmak bana çok acımasızca geliyor. Lütfen yardım edin bu düşüncelerden kurtulabilir miyim
Uzmanın Cevabı: Merhaba sayın danışan hoşgeldiniz; Yaşadığın bu duygusal çatışma oldukça karmaşık ve yoğun bir süreç. Öncelikle, hissettiklerinin çok doğal olduğunu ve bu tür duyguların birçok insanda farklı şekillerde ortaya çıkabileceğini söylemek isterim. Annene olan derin sevgin, ona duyduğun sorumluluk hissin ve aynı zamanda kendi hayatını kurma arzun arasında sıkışmış gibi hissediyorsun. Öncelikle, yaşadığın kaygı, suçluluk ve üzüntü gibi duyguların çok gerçek ve anlamlı olduğunu kabul et. Bu duygular, annene olan bağlılığının ve sevginin bir yansıması. Kendine bu duyguları hissettiğin için kızmak yerine, bunları anlamaya çalış. Ağladığın gecelerde kendine şu soruları sorabilirsin: "Bu duygular bana ne anlatmaya çalışıyor?" "Annemin yalnız kalacağından korkuyorum, ama bu korkumun altında yatan asıl düşünce nedir?" Bu sorular, duygularını anlamlandırmana ve onları birer yük olmaktan çıkarmaya yardımcı olabilir. _Ayrica ;Annenin yalnız kalacağı düşüncesi, seni suçluluk duygusuna sürüklüyor. Bu duygu, genellikle ebeveyn-çocuk ilişkilerinde sıkça görülen bir durumdur, özellikle de senin durumunda olduğu gibi tek ebeveynli bir ailede. Ancak, şunu unutma: Annenin mutluluğu ve yalnızlığı tamamen senin sorumluluğun değil. Annen kendi hayatında anlam bulabilir ve senin kendi aileni kurman, onun hayatını tamamen yalnızlaştırmak zorunda değil. _Bu kadar yoğun duygularla başa çıkmak zor olabilir ve bir süre sonra tükenmişlik hissi yaratabilir. Bir psikolog veya psikoterapist, bu duygusal çatışmayı daha derinlemesine anlamana ve başa çıkma stratejileri geliştirmene yardımcı olabilir. Özellikle bütüncül psikoterapi yaklaşımı ve veya şema terapi gibi yöntemler, suçluluk hissi ve kaygı gibi duygularla çalışmak için oldukça etkilidir. Şu an hissettiklerin, harekete geçmekten korktuğun için daha da yoğunlaşmış olabilir. Küçük bir adımla başlamak, seni bu döngüden çıkarabilir _Annenle sağlıklı bir bağ kurarak ve kendi hayatını inşa ederek, hem onun hem de kendi mutluluğunu destekleyebilirsin. Bu süreçte kendine sabırlı ol ve küçük adımlarla ilerle. Eğer bu duygular seni çok bunaltıyorsa, bir uzmandan destek almayı mutlaka düşün. Senin bu kadar derin hissetmen, ne kadar güzel bir kalbin olduğunu gösteriyor. Kendine iyi bak ve bu süreçte yalnız olmadığını unutma. Eğer başka bir konuda konuşmak istersen veya daha fazla destek ihtiyacın olursa, buradayim. Saygılarımla...
Her sey aile ilemi baslar
Boyle bir sey okumustum ve suanki yasadigim sıkıntılar zamanla olustugunu dusunuyorum ve bunu yetisme tarzim etkilemis olabilir aralikli duygusal bosluga giriyorum baglanmam gereken bir seyin olmasi gerekiyor ve bu rastgele oyun sosyal medya yada bir insan olabilir ve ben hepsini denedim surekli degisiyor ve hepsi beni kotu etkiliyor ama mutlu oluyorum bu yanlis bir sey ben şuan hic olmamam gereken birine bagimliyim kendi hocama baglandim hem kiz hemde benden buyuk yogun duygular besliyorum ve sanki o olmazsa yasayamicakmis gibi hissediyorum. Dusunuyorum acaba aileme bagli olsaydim bu kadar sorun cikmazdi ama ben evim haric herseye baglaniyorum ve uzaklasamiyorum cunku kendi hocam ve onu cok seviyorum bu tamamen yanlış bir sey ama ben duygularimi kontrol edemiyorumki kurtulmak istiyorum cunku artik hayatima ve derslerime olumsuz etki ediyor odak noktami bozuyor ve ben anlatamiyorum yada destek alamiyorum bu sınır zamanla cizilmis ve bunu cozemem cunku elimde degil duygu ve dusuncelerimi ifade edemiyorum bunun bir suru nedeni var ve hepsi bir temele cikiyor aile ve yetisme tarzi kafam cok karisiyor hersey birbiriyle bagli ve ben cozum bulamiyorum cunku destek alamiyorum cikmazda gibiyim hayatimi olumsuz etkiliyor ve artik vaktim yok destek almak icin gec bile kalmisim aklima ilk online terapi geldi merak ediyorum ne yapmaliyim
Uzmanın Cevabı: Merhabalar Sayın Danışan ; ben psikolog ve psikoterapist Hidayet ÇALIŞKAN yazdıklarınızı okudum ve oldukça zorlayıcı bir psikolojik surecten gectiginizi soylebilirim. Duygusal zorluklar ve bağımlılıklar, özellikle karmaşık ilişkilerde ortaya çıkabilir. Anlattığınız durum, hem duygusal boşluk hissi hem de birine aşırı bağlılık gibi karmaşık duygusal dinamikleri içeriyor. Bu tür hislerin nedenleri ve nasıl başa çıkılabileceği konusunda bazı önemli noktaları ele alalım. Duygusal Bağlantılar ve Bağımlılıklar Duygusal Boşluk Hissi: Duygusal boşluk, kişinin kendini yalnız, boş veya tatminsiz hissetmesi durumudur. Bu his, genellikle sağlıklı bağlanma tarzlarıyla ilişkilidir. Eğer geçmişteki deneyimleriniz, aile ilişkileriniz veya yetiştirilme tarzınız bu boşluğu hissetmenize neden olduysa, bu durum zamanla daha derinleşebilir. Bağlanma Sorunları: Bağlanma teorisine göre, insanlar çocukluk dönemlerinde ebeveynleriyle kurdukları ilişkilerden etkilenirler. Eğer bu ilişkiler sağlıklı değilse, yetişkinlikte de sağlıksız bağlanma biçimleri gelişebilir. Örneğin, birine aşırı bağımlı hale gelmek, geçmişteki bağlanma sorunlarının bir yansıması olabilir. Duygularınızı İfade Etmenin Önemi Duygularınızı ifade etmek, zihinsel sağlığınız için kritik öneme sahiptir. Duygularınızı sağlıklı bir şekilde dile getirmek, içsel dengeyi korumanıza ve ilişkilerinizi güçlendirmenize yardımcı olabilir. Bunun için aşağıdaki yöntemleri deneyebilirsiniz: Açık İletişim: Duygularınızı açıkça ifade etmek, başkalarının sizi anlamasını kolaylaştırır. Örneğin, "Bu durumu hissetmek beni üzüyor" gibi ifadeler kullanabilirsiniz. Günlük Tutma: Duygularınızı yazılı olarak ifade etmek, onları anlamanıza ve işlemenize yardımcı olabilir. Sanatsal İfade: Resim yapma veya müzik gibi sanatsal yollarla duygularınızı ifade etmek de faydalı olabilir. Destek Alma İhtiyacı Duygusal zorluklarla başa çıkarken profesyonel destek almak önemlidir. Online terapi, günümüzde birçok kişi için ulaşılabilir bir seçenek haline gelmiştir. Online terapinin avantajları arasında: Ulaşılabilirlik: Terapi seanslarına katılmak için fiziksel olarak bir yere gitmenize gerek yoktur. Gizlilik: Kendi evinizin rahatlığında terapi alabilmek, birçok kişi için daha az stresli bir deneyim sunar. Esneklik: Seans zamanlarını kendi programınıza göre ayarlayabilirsiniz. Online terapinin etkili olduğu gösterilmiştir bilimsel açıdan yüz yüze terapiden farksız bir destek sunmaktadır. Eğer isterseniz size yardımcı olabilmeyi isterim. Sağlıklı ve mutlu bir gün geçirmenizi dilerim. Saygılarımla görüşürüz 👍💯
Şimdi indir, konuşmaya başla
ANNEMİN DAVRANIŞLARI
Merhaba, annemin benimle bitmek bilmeyen çatışmaları var. 27 yaşıma basmak üzereyim. Ergenlikten (hatırladığım) şimdiki yaşıma kadar hep bir iyi bir kötü olduk. Şuan 2 yıldır nişanlı olduğum bir ilişki içindeyim. İlikşikmi söylerken de sonrasında da çok büyük 2 duygusal kriz yaşadık. Duygusal diyorum çünkü tamamen annemin kendi duygularını ve kabullenemeyişinden ve olaylara aşırı tepki vermesinden kaynaklanıyordu. olaylardan sonra artık bana karışmamaları gerektiğini belirtmiştim. Ailem dini hassasiyetleri olan bir aile. Nişanlımla her gün konuşmamızı, gece konuşmamızı sorun ediyor. Madem konuşuyorsunuz niye bekliyorsunuz bu kadar evlenin diyorlar. Bende dini hassasiyetli biriyim ama mantıklı olarak benimde nişanlımında işi yok şu an.bizde aillerimizin desteğiyle değil kendi paramızla evlenmek istiyoruz. Buna saygı duyup hatta hiç bir şey istemedğimi söyleyip karışmamaları gerektiğini söylüyorum ama çok yoruldum. dün gece nişanlımla gece 3 de mesajlasırken uyanıktım yatıcaktım hemen gün boyu konusamamıstık. beni uyanık görünce delirdi resmen. Niye bu kadar konuşuyorsunuz ders çalışmıyorsun işe giremiyorsun vs. sonra bağırıp çağırıp giidyor sonra gelip artık hiç birsey demicem size öleyim mi istiyorsunuz diyor bırakır giderim diyor. Hiç ses çıakrmadan dinledim. sonra konuşamanda gıcık olmuyorum ders çalış sınavları kazanıyormusun dedi. bende ben ne zaman çalışmam gerektiğini biliyorum karışma demiştim. Gelip gidip sürekli laf söylemeler nişanlım içinde seni oyalıyor seni terk edicek sonra anne haklıydın diceksin diyor. Yani kendi kendime düşünüp bulabildiğim tek cevap benden nefret etmesi. Bana nişanlıma hayatıma karışmamaları gerektiğini nasıl ifade edebilirim ?
Uzmanın Cevabı: Merhaba , evlilik konusunda görüşünüzü gayet sağlıklı şekilde ifade etmişsiniz bu konuda tabiki size saygı duymalılar annenizin bu şekilde tepki vermesinin nedeni kişisel olarak oluşturduğu patolojik durumlardan kaynaklı olabilir lütfen olaylara objektif baktığınızda kendi açınızdan sorun yaşamıyorsanız bu durum için düşüncelerinizi değiştirmeyin. Çevrenin müdahale etmemesi için her zaman sınırların belirgin çizilmesi önemlidir onlara kapsamlı sorular değil seçenekli sorular ile bunu belirginleştirebilirsiniz tabiki kişisel olarak bu patolojiyi oluşturan kişininde özellikleri ele alınarak spesifik yöntemler size sunulabilir çok daha net bir rota oluşturulabilir..yardıma ihtiyacınız olursa buradayım 💐💐
Ailemi kaybetmekten korkuyorum
ailemi kaybetmekten korkuyorum mutlu oldugumda kaybedeceğim geliyo napabilirim çok çok seviyorum babam bana kötü davranıyo ama yinede seviyom kardeşimize çok seviyorum ama bunu hatırlayınca hayat zehir oluyor bianda korkuyorum çok özlüyorum liseye gidiyorum
Uzmanın Cevabı: Öncelikle kendiniz için attığınız bu adımda sizi tebrik ederim. Mutlu ve rahat zamanlarda akla kötü bir durumun gelip mutsuzluk, endişe, korku gibi duyguların olumlu ruh halinin yerini alması kişiden kişiye değişmekle beraber güvenli alana benziyor olabilir. Bu konu seans içerisinde konuşulabilir ve size bu şekilde daha iyi yardımcı olabilirim.